De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden

Kan ik liefdevol zijn naar mezelf?

Waarom mediteren we? Om in contact te staan met onze oorspronkelijke liefde. De liefde die gewoon gul is, uitreikt naar een ander zonder iets terug te verwachten. Deze liefde stroomt omdat het leven nu eenmaal beweeglijk en veranderlijk is. Wij kunnen daar in meegaan. Door haar leren we onze grootsheid kennen. En herinneren we ons dat we hier in wezen niet alleen voor onszelf zijn, maar ook om te genieten van elkaars gezelschap. Het is fijn als deze liefde beantwoord wordt, maar het hoeft niet, want deze liefde beantwoord steeds zichzelf en laat jouw naam doorklinken in haar antwoord. 

Daarom mediteer ik. Iedere keer weer. Soms gaat het vanzelf omdat het verlangen groot is, of een gevoel aan gemis voelbaar. Soms moet ik er iets voor doen. Mezelf een plekje gunnen en geven waarin ik tot rust kan komen. Me even terug trekken uit het gezinsgewoel zodat ik helder houd wat ik aan het doen ben. De boel de boel laten, zonder mij loopt het ook in het honderd????

En dan voel ik mijn hart, ruist er bloed door mijn aderen, snuif ik geuren op, zie ik de ruimte om me heen en is dat voldoende voor weer een nieuwe dag (met liefde). 

Kan ik pijn accepteren en toch blij en tevreden zijn?

Wij hebben het in ons om blij en tevreden te zijn met ons leven. Het leven maakt geen onderscheid, hoewel we zelfs soms denken van wel. We vinden dat anderen meer ongeluk hebben dan wij, mooiere karaktereigenschappen of harder moeten werken dan wij. We bezien de wereld vanuit wat de ander zegt, denkt of doet. Maakt het leven dat onderscheid tussen mensen, of maken wij dat zelf? Door onze blik, door hoe we gebeurtenissen in ons leven interpreteren, hoe we geleerd hebben om te gaan met verlies en tegenslagen?

Ja, zeg jij misschien, maar het leven gaat niet over rozen, door wat ik heb meegemaakt kan ik niet meer blij zijn. Inderdaad, het leven schrikt ons op met onaangename gebeurtenissen. Wanneer je vader op jonge leeftijd plotseling overlijdt, je ouders gaan scheiden, je ontslagen wordt, je slachtoffer wordt van geweld, je overgevoelig bent voor stress en in een burn-out terecht komt, vallen zekerheden zomaar weg. Niemand verwacht van jou dat je in zo’n moment blij en tevreden bent. Want iedereen weet dat deze gebeurtenissen diep ingrijpen.

Wat deze gebeurtenissen doen, ze schudden ons wakker, maken ons attent op het feit dat we LEVEN. Nu. En in dat leven ligt de blijheid en tevredenheid verscholen, waar ik over spreek. Het leven is goed, daar hoeven we ons niet om te bekommeren. Als we te veel met de vraag bezig zijn of het leven wel goed is voor ons, verzanden we in een onoplosbaar vraagstuk. De vraag is eerder, kunnen we deze goedheid toelaten? Kunnen we toestaan dat we onze laagjes afpellen en het zonlicht onze huid laten verwarmen? Kunnen we ons verzoenen met angst, ons hart verzachten voor frustratie, ons verdriet een plek geven zodat we niet meer opgesloten hoeven te zijn in onze zelfgebouwde veilige cocon? Kunnen we als een zelfbewuste vlinder onze cocon verlaten en kleur gaan geven aan ons eigen bestaan?

Op die vragen zeg ik in middels volop JA! Tuurlijk ik heb ook mijn weg afgelegd. Maar juist daardoor kan ik met de opgedane wijsheid, invoelend vermogen, vrolijke sprankeling en kracht mogelijk maken dat jij vertrouwen voelt in jouw leven. Dat de mentale muurtjes vallen, die je gevangen houden in een kleinerende gedachte, een beperkende overtuiging, een oud sentiment. Dat je lichaam een fijne plek is om te vertoeven. Dat je geen remmingen meer ervaart om simpelweg JEZELF te ZIJN. Als ik je op een of andere manier hierbij zou kunnen ondersteunen, maakt dat mij weer blij, dus schroom niet om contact op te nemen, als je daar zin in hebt!