Wij hebben het in ons om blij en tevreden te zijn met ons leven. Het leven maakt geen onderscheid, hoewel we zelfs soms denken van wel. We vinden dat anderen meer ongeluk hebben dan wij, mooiere karaktereigenschappen of harder moeten werken dan wij. We bezien de wereld vanuit wat de ander zegt, denkt of doet. Maakt het leven dat onderscheid tussen mensen, of maken wij dat zelf? Door onze blik, door hoe we gebeurtenissen in ons leven interpreteren, hoe we geleerd hebben om te gaan met verlies en tegenslagen?
Ja, zeg jij misschien, maar het leven gaat niet over rozen, door wat ik heb meegemaakt kan ik niet meer blij zijn. Inderdaad, het leven schrikt ons op met onaangename gebeurtenissen. Wanneer je vader op jonge leeftijd plotseling overlijdt, je ouders gaan scheiden, je ontslagen wordt, je slachtoffer wordt van geweld, je overgevoelig bent voor stress en in een burn-out terecht komt, vallen zekerheden zomaar weg. Niemand verwacht van jou dat je in zo’n moment blij en tevreden bent. Want iedereen weet dat deze gebeurtenissen diep ingrijpen.
Wat deze gebeurtenissen doen, ze schudden ons wakker, maken ons attent op het feit dat we LEVEN. Nu. En in dat leven ligt de blijheid en tevredenheid verscholen, waar ik over spreek. Het leven is goed, daar hoeven we ons niet om te bekommeren. Als we te veel met de vraag bezig zijn of het leven wel goed is voor ons, verzanden we in een onoplosbaar vraagstuk. De vraag is eerder, kunnen we deze goedheid toelaten? Kunnen we toestaan dat we onze laagjes afpellen en het zonlicht onze huid laten verwarmen? Kunnen we ons verzoenen met angst, ons hart verzachten voor frustratie, ons verdriet een plek geven zodat we niet meer opgesloten hoeven te zijn in onze zelfgebouwde veilige cocon? Kunnen we als een zelfbewuste vlinder onze cocon verlaten en kleur gaan geven aan ons eigen bestaan?
Op die vragen zeg ik in middels volop JA! Tuurlijk ik heb ook mijn weg afgelegd. Maar juist daardoor kan ik met de opgedane wijsheid, invoelend vermogen, vrolijke sprankeling en kracht mogelijk maken dat jij vertrouwen voelt in jouw leven. Dat de mentale muurtjes vallen, die je gevangen houden in een kleinerende gedachte, een beperkende overtuiging, een oud sentiment. Dat je lichaam een fijne plek is om te vertoeven. Dat je geen remmingen meer ervaart om simpelweg JEZELF te ZIJN. Als ik je op een of andere manier hierbij zou kunnen ondersteunen, maakt dat mij weer blij, dus schroom niet om contact op te nemen, als je daar zin in hebt!