Blijf jij ook weleens hangen in: “ik kan het niet”. De gedachte dat je iets niet kunt, vormt regelmatig een grote blokkade voor zinvolle vernieuwing in je leven. Ik neem je in dit blog mee naar een uitweg uit deze uitspraak. Het begint met een voorbeeld van prachtige verandering bij iemand uit mijn praktijk.

Een jonge man die al lange tijd zo somber was dat het tegen een depressie aanzat, lukte het om in een meditatie diepgaand contact te maken met de vraag: “waar heb je zin in?”. Het antwoord was verbluffend eenvoudig. Een wandelingetje buiten maken. Het effect was groots. Meteen na de sessie ging hij op pad en de zon liet zich tijdens de wandeling op een goed moment zien en kon het hart raken van de jongen. Sinds lange tijd kon er weer licht in zijn gedachten komen. De sessie erop ontstond er ruimte voor de keuze waar hij al een tijdlang tegenaan hikte, het niet aandurvend omdat hij dacht dat hij de gevolgen van de keuze niet zou kunnen dragen. De keuze werd gemaakt en als een dominospel bracht het allerlei andere veranderingen met zich mee. Het resultaat was zo sterk, dat ik de jongen de sessie erop nauwelijks herkende. Het licht in zijn ogen was weer aan, hij sprak weer met vuur over zichzelf, er leek weer een toekomst te zijn waar hij zelf deel van uitmaakte.

Pipi Langkous zei het  tientallen jaren geleden al zei: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Vooral het woordje “dus” opent deuren, waarachter een nooit betreden wereld ligt, die terecht ligt te wachten op jouw aanwezigheid. Want eerlijk is eerlijk; jij doet er toe.

Hoe kom jij uit de impasse van de ik-kan-het-niet-drempel?

Jouw aanwezigheid voegt iets toe dat anderen niet hebben. In ieder geval niet op de manier dat jij het doet. Dus waar je ook aan begint en in welke toestand je ook bevindt,  onthoud dan dat  jij met jouw aanwezigheid per definitie iets bijzonders in handen hebt. Of je nu slaagt in je aanpak of niet.

Zijn je drijfveren helder? Heb je op een rijtje wat je graag wilt? Kun je je intenties onder woorden brengen? In de nieuwe onontdekte wereld kom je kanten tegen van jezelf die je nog niet eerder ontdekt had of omarmt. Je leert om te gaan met situaties die je nog niet eerder mee had gemaakt. Ja, dat kan spannend zijn, je zult misschien getest worden, of uitgedaagd. Hoe eerlijker je die diepere verlangens in de ogen durft te kijken, hoe meer innerlijk vuur je krijgt om eventuele uitdagingen aan te pakken.

Hoe zie je jezelf? Vind je dat je een verzameling competenties of vaardigheden bent? Kijk je naar jezelf als een project dat zich ontwikkelt? Ervaar je vooral wat je allemaal niet bent, omdat je jezelf vooral ziet vanuit de verwachtingsvolle blikken van anderen? Of zie je ook de grenzeloosheid van jezelf, de oneindigheid van al je pogingen en de ontelbare mogelijkheden die zich telkens opnieuw voordoen om vooruit te komen? 

Heb je door waarop je “ja”, “ja, maar”, of “nee” gebaseerd is? Hoe vaak worden onze keuzes in het moment bepaald door (onbewuste) herinneringen uit het verleden? We geven al antwoord op een vraag, voordat we de emotionele onderlaag überhaupt hebben laten doordringen tot ons bewust-zijn.  Stel jezelf nog eens de vraag of keuze waarvoor je staat, ervaar je adem in je lichaam, en laat opkomen wat er is. Heb je de tijd? Blijf dit dan eens een tijdje achter elkaar doen totdat er geen reactie meer is. En er ruimte ontstaat voor een nieuw antwoord.

Geloof je in wonderen? Geworteld in een wereld waarin een papiertje meer waard is dan het oprechte verlangen in iemands hart, of waarin een ooit gekozen opleiding ervoor zorgt dat je niet meer kan wisselen van werk zonder heel je leven op zijn kop te zetten, is het normaal geworden om te denken vanuit regels, competenties, hoe het hoort en allerlei lijstjes. Het leven is echter niet te vangen in een lijstje. Jij en wat je graag wil doen ook niet. Geloof je in wonderen, geloof je dat het leven gemaakt is voor jou en jouw zin in het leven?

Waar richt je je aandacht op? Wanneer je steeds je aandacht hebt op het eenmalige karakter van het moment, mis je waarschijnlijk de essentie van wat ieder moment in zich draagt. Als je je aandacht verplaatst naar het continue karakter van tijd, ga je zien dat je herhaling op herhaling hetzelfde krijgt aangeboden in een ander jasje, en dat je keer op keer de kans krijgt om te kiezen. Zo krijg je ook steeds de kans om je oude patronen en emotionele reacties op te schonen en stapje voor stapje verder te komen in je leven.

En alle grote veranderingen beginnen met een superkleine stap. Welke eerste stap is dat voor jou? DUS: Waar heb je zin in? Wat trekt je? Waar ga je van “aan”? Waar loop je warm voor? Waar gaat je hart sneller van kloppen? Geloof in jezelf en ga het gewoon doen!

Ben je toe aan een verandering in je leven? Wil je een ingesleten patroon gaan veranderen? Ben je klaar met hoe je iets al jaren deed en wil je nu echt de knoop doorhakken? Begin met gronden in je verlangens, zodat je beslissingen kunt maken die kloppen in jouw leven. Ik geef je een voorbeeld uit mijn praktijk.

Voor gewoontedier mens is knopen doorhakken een van de moeilijkste dingen die er zijn. Want als een patroon eenmaal is ingesleten, is er flink wat werk voor nodig om een nieuw karrenspoor te maken. Bovendien als je nog niet weet waar je nieuwe weg je naar toe brengt, weet je ook niet wat al dat werk je gaat opleveren.

Spirituele groei en innerlijk reizen lijkt op het ontdekken van nieuw ontgonnen land. We zijn als goudzoekers die verlangen naar wijsheid, rijkdom, rust, innerlijke vrede.  Ben jij gegrond in jouw verlangens, dan kun je bergen verzetten! En knopen doorhakken zodat je leven met de stroom mee kan blijven gaan.

Een voorbeeld uit mijn praktijk. Lianne werkt al een heel aantal jaar bij dezelfde werkgever op de financiële administratie. Een jaar terug is het bedrijf warvoor ze werkt overgenomen en heeft ze een paar nieuwe, veel jongere, collega’s erbij. Haar leidinggevende besteedt minder aandacht aan het vormen van een team. Lianne werkt voor haar gevoel nu alleen met haar oudere collega en ze ervaart weinig binding met de nieuwe collega’s. Dat ontneemt haar werkplezier. Het gemis werd een paar weken terug versterkt met frustratie hoe haar leidinggevende een probleem aanpakte. Het verschil van idee en aanpak leidde tot een inzinking waarbij ze haar jaar ingehouden frustratie omzette in een brief waarin ze ook beschrijft wat ze eigenlijk al een jaar lang mist.

Mijn vraag aan haar; wil jij er werkelijk iets aan doen?

Haar ja, betekent ook dat ze een nieuwe weg inslaat. Dat ze gaat verwoorden wat haar niet zint, dat ze initiatief neemt, dat ze zichzelf serieus neemt. En zelfs dat ze een oud stuk eenzaamheid gaat verruilen voor een nieuwer stuk eenzaamheid / onzekerheid. (Als je hier meer over wilt weten, maak dan even een proefafspraak, dit is namelijk een groot obstakel voor velen om verandering ook werkelijk door te voeren.)

Tijdens onze afspraak schrijft ze twee velletjes vol:
Rood met hoe de situatie nu is, haar frustratie.
Groen met wat ze graag zou willen ervaren, haar verlangen.

Ieder verander proces markeert een weg, met een aantal stappen. Het begint met de stap GRONDEN.

Wat ik Lianne mee wil geven is dat ze gaat gronden in haar verlangen. De frustratie, de boosheid en het gemis zijn als een energie boost (niet perse fijn, maar ze laten je zien wat je NIET meer wilt). Echter jezelf hierin ankeren en je eraan verbinden heeft geen enkele zin. Boosheid is als een storm die overwaait, het verandert de hele tijd. Kan opkomen en weer weggaan, onvoorspelbaar, onbetrouwbaar. Wel heel belangrijk, want net als in een storm is er veel energie te vinden in boosheid. Het is dus een katalysator voor verandering.

Boosheid, frustratie, gemis, is geen basis om je verandering op te bouwen. Je verlangen en je zin bieden daarin meer fundament, want het komt uit jezelf en niet uit een reactie van of op een ander.

Ik heb het hier over een authentiek verlangen wat in jou leeft.

Lianne verlangens bleken eigelijk heel simpel: regelmatig bilateraal overleg en af en toe teamoverleg om elkaar ook beter te leren kennen.

Hoe ogenschijnlijk eenvoudig haar verlangen, toch bleek ze een aantal drempels te ervaren om van de rode situatie naar de groene situatie te gaan. We leggen de vellen op de grond en ze gaat erop staan. Een methode die ondersteunend werkt voor mensen die te actief blijven in hun mentale domein / hoofd. Door contact te maken met de signalen van haar lichaam, voelt ze de volgende obstakels opkomen, die je wellicht kunt herkennen uit je eigen situatie:

Twijfel of haar nieuwe collega’s überhaupt wel verbinding willen.
Angst voor de reactie van haar leidinggevende, ze wil immers niet haar plek innemen.
Wil ze wel gezien en gehoord worden, want dat betekent dat ze ook haar mening gaat geven. Wat heeft ze eigenlijk te melden?
Angst dat het verkeerd opgenomen wordt.
Angst dat ze haar oudere collega die het nog moeilijker heeft dan zij, in de steek laat als ze meer verbinding opzoekt met de jongere collega’s.

We bereiden hierna heel praktisch een gesprek voor met haar leidinggevende, waarin ze alle obstakels al een keer doorleeft. Met het doel dat wanneer er ‘figuurlijk modder naar mijn hoofd gegooid wordt, ik dat toch neutraal kan opnemen”.

Ik vertel haar het verhaal van een Japanse Zenmeester die een ernstige aantijging naar zijn hoofd geslingerd kreeg en ontving met de magische woorden:
“Oh, is dat zo?”
Een jaar later werd de aantijging weer teniet gedaan, zijn reactie bleef:
“Oh, is dat zo?”

Knopen doorhakken betekent begrijpen dat je niet door kan gaan op de oude weg, stilstaan op een kruispunt, in het midden gronden in je verlangen, daarna praktisch stappen voorbereiden om de nieuwe weg in te slaan. Dat betekent doorpakken, misschien zelfs bergen verzetten, Maar het betekent ook bereid zijn om de reacties op jouw keuze te ontvangen met een magisch simpel: Ok, ik hoor je.

Wil je zelf een knoop doorhakken, jezelf bevrijden van een lusteloze of zelfs zinloze situatie, klein of groot?