Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

26 jul 2023 | zinleving

Vertragen en verstillen

Ik had ze meegenomen naar het bos. Negen prachtige vrouwen en een (ook prachtige!) man. Om ze het pad van zinleving te laten bewandelen. Dit pad beloop je in je eentje 🦆 maar ook met elkaar. Het pad begint met weer gronden in jezelf door te vertragen en verstillen.

Ik begon de wandeling met de vraag: “Wie wil er voorop lopen?” Het is bevrijdend om gewoon eens doelloos te wandelen en je onderbuik de richting te laten bepalen. Paula begon. Ze zette eerst stevig in, maar begreep al snel wat vertragen en verstillen betekent als je in het bos loopt. Ze liet haar pas tot rust komen en we voelden bewuster dan thuis de grond onder onze voeten. Na Paula kwam Ingrid, na haar volgde weer een vrouw en zo liepen we afwisselend achter elkaar steeds rustiger en relaxter door het zomerse bos. We vertraagden en werden steeds stiller.

Onverwachts (want er was geen plan of route) liepen we langs de mooiste plekjes; een kronkelpaadje waar de bomen zo dicht stonden dat bladeren overal onze huid aanraakten; twee bomen die intiem met elkaar verstrengeld stonden. Manon bracht ons zonder dat ze het wist naar een plek waar beuken als pilaren in een kathedraal naar de hemel oprijzen.

Statig, rank en massief zoeken de beuken met hun kroon het hemelgewelf. Hun nauwe band met de blauwe lucht boven het bladerdak voel je goed als je eens een tijdje aanschuift en aan hun voeten ligt. Grotere beuken hebben daarvoor fijne nisjes. Hun stammen wijken bij de wortels uiteen en creëren holletjes. Als het regent blijven er plasjes water in staan. Als het droog is zoals tijdens deze wandeling, kun je er je rug tegenaan vleien.

 

retraite levenslust en ruimte voor rouw bosklooster retraite reset your self zijn vol zin retraite in de natuur stiltedag stiltedag in de natuur

Je lichaam op deze manier een tijd laten rusten heelt onzichtbare wonden

 

Manon wist niet dat ik graag op deze plek wilde stoppen om aan de voet van de stammen een pauze te houden. Wellicht hoorde ze mijn geluidloze smeekbede of was ze zelf ontroerd door de uiteenwijkende stevige stammen. Misschien wilde ze iemand anders de kans geven om vol op intuïtie te lopen, wat haar reden ook was, ze hield uit zichzelf halt.

Met de opdracht “Ervaar eens wat er nog meer in jou tot rust kan komen”, waren ze allen uitgewaaierd om een boom te vinden om mee te zijn. ‘Zijn’ is bij bomen voldoende. Binnen inheemse tradities worden ze gezien als ‘staande mensen’. Bomen laten je woordeloos het volgende ervaren:

Als je iets tot rust wilt laten komen, mag het er eerst eens ‘zijn’

Natuurlijk ging ik zelf ook bij een reus van een beuk zitten. Omdat het bladerdek zo dicht is, is er nauwelijks ondergroei, een tapijt van oude bruine bladeren en half vergane beukennootjes verwelkomde me vriendelijk. Zoals altijd wanneer je uit een beweging komt, duurt het even voor de omschakeling van activiteit naar rust komt. Zo ook bij mij. Ik zat wel, maar was ook nog ‘druk’ bezig met de groep en hoe laat we terug konden zijn voor de lunch. 

Wetend dat de natuur me een handje helpt om dieper te gronden in plaats van met allerlei zaken bezig te blijven, liet ik mijn blik glijden over de bomen om me heen. Ik nam hun vormen in me op, liet het zonlicht op mijn gezicht dansen. Toen zakte mijn blik naar de bladeren op de grond terwijl er een gedachte omhoog borrelde: “Hoe lang zal ik ze hier laten zitten, vijftien minuten, of toch liever twintig?” De gedachte was pas net voorbij geflitst toen mijn hand semi-automatish naar mijn tas greep om mijn telefoon te pakken om de tijd te checken. Net op dat moment werd mijn blik gegrepen door een minuscule beweging. Vanonder een opgekruld beukenblaadje ontwaarde ik iets piepkleins, dat zich in beweging zette en mijn kant opkwam.

 

vertragen en verstillen training De volgende stap

Het was een slakje  🐌 dat net onder een blad vandaan kroop. Nog geen halve centimeter groot was het diertje. Een piepklein slakje,  helemaal compleet, met alles erop en eraan. Voelsprieten, een lichtbruin lijfje en volmaakt huisje. Het gleed kalmpjes op zijn eigen tijd over het gevallen beukenblad. Alles stond even stil. Dit was zijn wereld, beukenbladeren, scherpe beukennootjes en bruin ruikende humus grond. Het slakje was zo klein dat het praktisch onzichtbaar was voor mijn oog. Een glimps van universele tijd, stilstaande en voortglijdende tijd kwamen plots samen in mijn blikveld waarin dit kwetsbare diertje zich vertoonde. Het ontoerde me en met iedere milimeter die het vooruit kwam greep het mij steviger vast in een vacuüm van tijdloosheid.

Het slakje gaf met zijn/haar komst antwoord op mijn eerder gestelde vraag: hoeveel tijd hebben we nog hier aan de voet van de bomen? Het dier liet me instantaan zien dat tijd niet hoeft te bestaan als je leeft. Het hoeft geen grens te zijn, geen kooi, en zeker geen gevangenis. Tijd is er gewoon, net als het leven. Het komt en gaat, net als het leven.

Het liet me zien dat als je je laat zinspireren door het natuurlijke leven om je heen, de tijd op z’n tijds voorbijglijdt. Je bent er midden in en het voelt volkomen vrij.

Ik hoor mensen regelmatig zeggen ‘het leven raast aan me voorbij, ik heb geen tijd genoeg voor alles’. Zittend aan de voet van een boom die ouder is dat mijn oudtante van 97 ervoer ik iets totaal anders. Ik voelde de tijd als een reuzenadem lang me heen strijken, als de adem van het universum. Ik was in deze universele adem opgenomen. Alles heeft zijn eigen tijd. Als je er middenin leeft vervalt het gevoel én eker de noodzaak om de tijd te begrijpen, te kaderen, of jezelf in een harnas te hijsen van tijdsbepaling naar tijdsbepaling. 

Wandelend op het pad van zinleving glijdt de tijd aan je voorbij als een slakje in zijn element; van de ene kant van een blaadje naar de andere. En daarin hoef je niets anders te zijn dan precies dát op precies dát moment.

Zonder mijn telefoon te hoeven pakken wist ik dankzij het slakje wanneer de tijd gekomen was om de kleine klankschaal te pakken en driemaal het sein te geven” we wandelen weer verder”.

 

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

 

Wat als jouw leven eens wat minder tijd kent, wat minder tijd hoeft te hebben. Wat als je eens wat tijdlozer durft te leven. Uit de kooi van kalenders en agenda’s stapt en in de wereld van natuurlijke tijdloosheid. Hoe zou je leven er dan uitzien? Wat zou je anders doen? Kun je dan blijvend meer vertragen en verstillen? Blijvend meer geaard zijn? Zou je meer bewegen als een slak op het rimte van zijn eigen tijd? Als een eekhoorn springend van tak naar tak? Als een ree of als een blaadje 🍃 in de wind? Of als jezelf? Zou je meer kunnen zijn vol zin?

Ik wens je veel zin in je dag vandaag,

Laura Jonker

Check voor programma’s om te vertragen en verstillen, weer stevige grond onder je voeten te voelen

www.bosklooster.nl

of zet De Volgende Stap: het halfjaartraject waarin je met een fijne groep mensen het pad van zinleving bewandelt en positieve stappen zet vol zin in je leven

 

Betekenisvol leven, hoe doe je dat?

Betekenisvol leven, hoe doe je dat?

19 mei 2022 | nieuws, zelfzorg, zinleving

Kan ik iets voor u betekenen?

In zijn prachtige boek Intimiteit vertelt de Belgische psychiater Paul Verhaeghe over hoe hij geraakt werd toen hij in Nederland deze vraag voorgelegd kreeg. “Kan ik iets voor u betekenen?” Het blijkt een kenmerkende Nederlandse uitdrukking te zijn, maar het verlangen naar betekenisvol leven is universeel. De vraag werd hem gesteld bij de incheckbalie van een hotel, hij begreep heel goed dat er bedoeld werd of alles naar wens was, maar toch viel hem de dieperliggende laag op.

We willen van betekenis zijn voor anderen, want dát maakt gelukkig. Verhaeghe zegt het zelfs zo: “Gelukkig zijn, dat is iets betekenen voor een ander.”

Hier lees je verder over waarom het zo belangrijk is om de dingen te doen die aansluiten bij je zin omdat je je daarmee meer van betekenis voelt. En wanneer je je van betekenis voelt, ontstaat geluk. Betekenisvol leven geeft vervulling.

Ik vertel mensen wel eens dat ik sinds ik begonnen ben met ZIJN VOL ZIN (in 2014) ik alleen nog dingen doe die aansluiten bij mijn zin. Ik weet dat dit makkelijk verkeerd begrepen kan worden. Alsof ik alleen maar doe waar ik zin in heb en er geen vervelende karweitjes meer op te knappen zijn. Natuurlijk kunnen we niet alléén maar doen waar we zin in hebben. Zo zit het leven toch echt niet in elkaar. Als we een klein kind altijd maar de zin geven, dan ontwikkelt het waarschijnlijk een verstoorde relatie met de realiteit.

De realiteit presenteert ons niet precies waar wij nu net zin in hebben. Vaak genoeg presenteert het leven ons situaties waar we geen zin in hebben, of situaties die ronduit zinloos zijn, zoals misbruik, onrecht, onveiligheid. Situaties waarin onze zin het nakijken heeft en we vooral aan het overleven zijn. Met alle gevolgen van dien: weinig (zelf)vertrouwen, anderen voortdurend proberen te pleasen, angst diep onder je huid, te hoge stressniveaus ervaren, pieken en flinke dalen, niet bij je gevoel kunnen komen, niet (meer) weten wat je wil.

Het leven kan zo uitdagend zijn, waardoor we uit verbinding raken en niet helemaal degene zijn van wie we diep van binnen weten dat we diegene zijn.

Juist dan is het van levensbelang dat er toch af en toe momenten zijn van zingeving, van “dingen doen die aansluiten bij mijn zin.” Want zoals Verhaeghe de diepere laag hoorde in de vraag in de hotellobby, kun je ook de diepere laag horen in het typisch menselijke verlangen om dingen te doen die aansluiten bij je zin. Want door dingen te doen die aansluiten bij je zin, laden we op, krijgen we weer kleur in ons gezicht, voeden we de energie in ons hart. Maar het allerbelangrijkste is: Door dingen te doen die aansluiten bij onze zin kunnen we van betekenis zijn. 

Door aandacht, tijd en ruimte vrij te maken voor de voor jou zinvolle dingen, ervaar je dat je leven van betekenis is: ten eerste voor jezelf omdat je voor jezelf zorgt, je zegt op een indirecte manier JA tegen jezelf. Dat is belangrijk omdat niemand anders dan jijzelf dat zo geloofwaardig kunt zeggen.

Ten tweede omdat je je zin kunt doorgeven aan anderen, en daardoor ervaart dat je leven ertoe doet voor anderen. Anderen merken het altijd als jij iets doet wat goed is voor jou. Dat kan hen ook positief zinspireren. En dat geeft jou weer een goed gevoel.

Ten derde omdat het de natuurlijke neiging is van de mens om vervulling te vinden in het met elkaar samenleven op de aarde. Vandaar dat zoveel mensen het moeilijk hadden tijdens de lockdown, omdat het niet meer vanzelf sprekend was om dingen te doen waar je zin in had en waarmee je iets voor elkaar kon betekenen. De mens verlangt naar dingen doen die werkelijk betekenis geven aan het grote geheel, dát zijn voor ons zinvolle dingen.

Vind je het moeilijk omdat je denkt: ik kan het niet? lees dan hier over hoe je uit de ik-kan-het-niet-impasse komt.

Als we meer dingen doen die aansluiten op onze zin, dan ontstaat de volgende situatie die filosoof en psycholoog Esfahani Smith zo mooi uitdrukt en wat perfect beschrijft wat er gebeurt als je je meer je ZIN gaat leven:
“Als je je leven van betekenis acht, blijf je deze betekenis ook voelen, als je dingen moet doen die je niet gelukkig maken.”

Betekenisvol leven betekent dus niet dat ik alleen maar dingen doe die ik denk leuk te vinden. Natuurlijk doe ik net als iedereen klusjes die ik niet perse alleen maar leuk vindt, maar zij vervullen me ook, omdat ik de betekenis van mijn leven hoogacht en eer door juist ook die dingen te doen die wel aansluiten bij mijn zin.

Wil je jezelf ook van meer betekenis voelen? Verlang jij ook naar iets in je leven, wat zinvol voelt? Dat kan vanalles zijn bijv. rust, balans, minder  met je telefoon bezig zijn, controle durven loslaten. Het kan ook zijn dat je minder vaak gefrustreerd wilt voelen, of minder gestresst, of dat je meer aandacht wilt voor de positieve kanten van het leven. Betekenisvol leven is voor jou heel persoonlijk, maar het is hoe dan ook iets waardoor jij voelt dat je meer van jezelf kunt zijn in je leven. 

Heb je een thema dat je graag dieper wil verankeren in je leven? Dan is de 7-weekse cursus meer ZIN in je leven iets voor jou.
Dankzij de zeven stappen doorloop je een logisch en krachtig proces om dat waar jij naar verlangt meer in je dagelijkse werkelijkheid in te vlechten.

Dus zet die stip aan de horizon en ga 7 weken met mij op een prachtige innerlijke reis.

Liefdevolle groet,

Laura Jonker

Minder doen en meer zijn!

7 mei 2022 | nieuws, zelfzorg, zinleving

Een verhaal over hoe je als druk persoon toch ook in blijvend contact kan komen met je rustige innerlijk. Ja dat kan echt!

Toen ik na een paar na de start van ZIJN VOL ZIN eens rustig onder een boom zat (dat doe ik wel vaker, want bomen zijn mijn vrienden :-)) rustte ik uit van het vele doen op een dag. Als moeder van drie jongens en partner in een samengesteld gezin met nog een zoon, zijn mijn dagen als vanzelf makkelijk gevuld, en dus doe ik nogal veel. Maar nu hoefde ik even niets te doen en nam mijn broodnodige rust.

De rust daalde makkelijk in, want zo gaat dat met bomen, ze helpen je eenvoudig naar je binnenste. Plus: binnenin mij is inmiddels rust. Deze rust is mijn innerlijke natuur. En dit is ook jouw innerlijke natuur, dat wil ik je graag laten ontdekken, maar daarover later meer. Hoe dan ook, ik zat met mijn rug tegen de woudreus en gleed bijna meteen door in een zee van rust. Ik ademde uit en voelde de activiteiten van mijn schouders zakken. 

Hoe kan iemand die zo druk is van buiten, ook zoveel innerlijke rust ervaren? Ik leg je uit hoe dat volgens mij kan. De mensen die mij langer kennen weten dat ik inderdaad druk, beweeglijk, springerig, actief ben. Van binnen was ik vroeger ook onrustig, angstig, zoekend, vergelijkend, altijd bezig met iets zoeken, verwerken of verbeteren. Het hield niet op en het was nooit genoeg. Altijd ging ik maar door. Ik wist tegelijkertijd ook dat mijn drukke zelf niet het enige is dat ik ben. De natuur is altijd een inspiratiebron geweest en in de natuur zag ik: Als er dag is, is er ook nacht. Als er regen is, is er ook zonneschijn. Als er kou is, is er ook warmte.

Ik wist intuitief: Als er drukte is in mij, is er ook ergens rust. Alleen had ik die staat van ‘zijn’ en ‘minder doen’ nog niet ontdekt. Dat kwam toen ik juist meer de dingen ging  doen vanuit mijn zin. Door meer te doen vanuit mijn diepere verlangens en aansluiting te vinden bij de wensen van mijn hart, ontstond er ruimte voor iets anders dan alleen maar bezig zijn. Grappig genoeg was ik de eerste tijd nog steeds veel bezig met dingen doen, doen, doen, maar omdat ze veel meer in verbinding stonden met mijn eigen harteklop gaven deze activiteiten me veel meer voldoening. En voldoening bleek de voorbode voor rust. Innerlijke rust. 

Door meer te doen vanuit zin ontstond er ruimte om echt mezelf te zijn. En in mij was dus een innerlijke ruimte van ‘zijn’. Ik weet nu (jaren later) dat deze ruimte er al mijn hele leven was, deze ‘zijns-ruimte’ hoort bij ons als mensen, alleen ik kwam er nooit. Telkens als ik weer in de buurt kwam van zinvol met mezelf zijn, zweepte ik mezelf weer op: weer iets nieuws aan te pakken, of het was nog niet genoeg, of anderen zouden wel iets vinden van mijn niets-doen en dus ging ik weer in de doe-stand. 

Door meer te zijn vol zin, kon ik makkelijker in mijn innerlijke rust-ruimte komen en verblijven. En daar wás ik simpelweg. Door meer te doen vanuit mijn zin heb ik binnenin mij  een staat van zijn ontdekt waarin ik niets hoef of moet. Waarin mijn aanwezigheid sowieso de pure vervulling is van alle verlangens die door mij gekoesterd kunnen worden. In mijn binnenste is mijn aanwezigheid helemaal af en compleet, of ik nu iets doe of niet. Ik ben er en dat is in zichzelf helemaal voldoende. Door meer de dingen te doen vanuit mijn zin stond ik mezelf toe om onbevooroordeeld mezelf te zijn. Het doen van activiteiten die mij zingaven of waarmee ik zin kon geven aan anderen, maakte dat in mij de onrustige ruimte omgezet werd in een stille ruimte van ‘er-zijn’.

Terug naar het verhaal met de boom. Terwijl ik zo zat met mijn rug tegen de boom, borrelden in deze lege ruimte in mij de woorden ‘doen’ en ‘zijn’ op, en meteen erachter aan de vraag: hoe kan ik ze meer met elkaar verbinden? Ze leken me nog steeds zo verschillend, totdat ik zittend bij deze boom hun verschil werkelijk tot me door liet dringen. Ik voelde de dag en de nacht. Ik voelde de stilte en het geluid. Ik voelde de rust en de activiteit. Ik voelde het zijn en het doen en ineens zag ik hun overkoepelde eenheid. Leven!

Leven; het werkwoord waarin doen en zijn samenvallen en waarin we al doend kunnen zijn en al zijnde iets doen. Toen dit verhelderende zinzicht binnenkwam, borrelde een nieuw woord op wat ik sindsdien vrolijk en een tikkeltje beheerst toepas. Ik ZOEN met het leven. Ik breng doen en zijn samen in mijn leven. Ik doe niets meer zonder er helemaal in aanwezig te zijn. En als ik helemaal ben, kan ik prima wat doen en hoef ik geen enkele activiteit buiten te sluiten. Bovendien is zoenen met het leven een vrolijke aangelegenheid. 

ZOENEN met het leven, bleek voor mij een doorbraak te zijn in het volledig kunnen aanvaarden en spelen met mijn ik. Want ineens zag ik de levendige kant van mijzelf. Als ik weer eens losga in allerlei wilde plannen, dan zoen ik met het leven! Ik haal eruit wat erin zit. En als ik weer eens uren en uren stil kan zitten zonder ook maar iets te hoeven of willen veranderen, dan zoen ik met het leven en laat het zijn zoals het is.

ZOEN jij al met jouw leven? Laat jij jouw innerlijke natuur al tot leven komen? Of blijf jij nog te veel hangen en rondjes rennen in te veel doen. Of durf je niet in beweging te komen voor waar je hart werkelijk voor klopt?

Droom jij ervan om meer te zijn en doen ineen? Kom dan eens langs / maak een proefafspraak, kan ook via zoom:-). Of doe mee met de proefmaand ZIN-sessies. Misschien ten overvloede, maar jij en jouw leven zijn het waard om VOL ZIN TE ZIJN! En ik weet dat het kan. Dat jij het kan!

Ieder van ons heeft een doende en een zijnde kant die in je huidige leven samen kunt laten komen. Klinkt het cliché? Dan is het dat maar. Ik kom van ver…heel ver qua gekte in mijn hoofd, verdriet en boosheid in mijn hart, moeheid in mijn lichaam en onrustige drukte in mijn handelen. Ik haal mijn zinspiratie uit het leven zelf en aangezien jij datzelfde leven leeft, kun jij het ook: zoenen met je leven! Ik laat het je met plezier ervaren.

 

Laura Jonker

De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

12 sep 2021 | zelfzorg, zinleving

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden

In contact staan met je gevoelens

In contact staan met je gevoelens

14 jun 2021 | zelfzorg, zinleving

Ze zei dat ze er geen zin meer in had om zo haar best te doen om aardig gevonden te worden. Om telkens weer haar gezicht glad te strijken, alsof ze de plooien uit een doorleefd leven probeerde te halen. Het lukte haar niet meer. Het durven toelaten van gevoelens lijkt zoveel moeilijker dan het is, wist ik uit ervaring.

Tranen prikten achter haar ogen. De wanden van het stuwmeer dat haar innerlijk verdriet was geworden, braken echter niet. Ze had ze te zorgvuldig gemetseld. Ze had erg haar best gedaan om niets prijs te geven van het koele meer dat ze met zich meedroeg. Het leverde een intern conflict op, want zelf was ze allesbehalve koud en kil. Ze was juist warmhartig, liefdevol, zorgzaam en bovengemiddeld gevoelig. Dat laatste toonde ze echter aan bijna niemand, amper aan zichzelf. 

Ze zag er als een berg tegenop om haar gevoel vrij te laten. Hoewel ze diep van binnen wel wist, dat als eindelijk vleugels zou geven aan haar verdriet, onmacht, angst en dieper verlangen naar eerlijkheid, dat ze zelf een vrijer mens zou worden. Het kostte haar nu zoveel moeite om iedere keer hetzelfde verhaal op te hangen: “Ja het gaat goed hoor”. Haar stem klonk iets hoger om geen argwaan te wekken. Liever vroeg ze eerst zelf aan de ander hoe het ging, zodat wanneer de wedervraag aan haar gesteld werd, een kort antwoord van haar volstond. “Prima.“ Technisch gezien klopte het antwoord ook. Ze had toch ook niets te klagen? Ze had werk, een dak boven haar hoofd, haar lichaam functioneerde redelijk, ze kon zich prima uit de voeten maken in een winkel, ze had sinds een half jaar zelfs een eigen auto. 

Het financiële en materiële welbevinden kon niet wegnemen dat er iets grondig miste in haar leven: ze voelde zich leeg. Bij vlagen was het zo sterk dat het voelde alsof er een gat in het midden van haar romp zat. Een holte. Ze zou erin verdwijnen als ze er naartoe zou bewegen. Het maakte haar bang. Net zoals ze bang was voor het stuwmeer van verdriet achter de zorgvuldig opgebouwde façade. Daarin zou ze nog verdrinken, dacht ze. Het toelaten van haar gevoelens was in de loop van de jaren echt ‘een ding’ geworden.

Ik wist dat ze niet zou verdrinken. Ik luisterde naar haar verhaal, zag de lijnen in haar gezicht, zag de vluchtige afwijzing van zichzelf als een flits door haar iris en pupil trekken. Ik hoorde in haar stem de verlegenheid om uit te komen voor wat haar zo dierbaar was. Zichzelf. En de ander. 

En ik voelde troost opkomen, kracht, tedere en onbreekbare durf. Ik wist dat wanneer ze de sluisdeuren eindelijk op een kier zou zetten er zoveel veel meer ruimte zou komen; voor andere gevoelens. Er zou wel degelijk tijdelijk veel water vloeien, haar lichaam zou een moment schokkende bewegingen kunnen gaan maken, ze zou even niet meer weten hoe adem te halen. Maar dat alles zou na een paar minuten, hoogstens een kwartier wegebben. En daarna zou ze zoveel meer lucht ervaren, ze zou zich zoveel lichter voelen. Opgelucht, begrepen door zichzelf, ontvangen door een kracht die ze niet achter zichzelf gezocht had, maar die al die jaren lag te wachten om ontdekt te worden. De kracht om vol zin te zijn. 

Ik wist wat me te doen stond. Als ze ja zei tegen mijn aanpak, kon ze het slot openmaken waardoor haar gevoelens die misschien al sinds haar kindertijd waren opgesloten, eindelijk weer het daglicht konden zien. Ze zou er zoveel meer zichzelf door worden. En ik wist; er waren weinig woorden voor nodig. Het zou niet zoveel tijd in beslag nemen. Het was eerder een kwestie van bereidheid om zichzelf weer te ont-moeten. En open te staan voor wat er werkelijk toe doet in jou en jouw leven. 

Ze zei gelukkig ja. En dat maakt mijn werk zo bijzonder, dat zij de diepste gevoelens van haar prachtige wezen (want ieder mens heeft zulke mooie kwaliteiten) gaat bevrijden. Om met nog meer ZIN te ZIJN. 

Om jou goed te kunnen helpen zonder je een rib uit je lijf te draaien (wat te veel gebeurt in de zorg momenteel) heb ik 

“ZIN in je leven” sessies en een ZIN in je leven- abonnement gemaakt. 
Je kunt een vast aantal sessies komen met een vooropgesteld doel óf je kiest er juist voor om bijvoorbeeld 1 keer in de maand te komen om jezelf vrij te maken van oude patronen, onnodige mentale en emotionele ballast. 

Ik zal je 1 ding verklappen. Zowat 100% van de mensen die bij me komen om een traject te doen, denkt van te voren dat het lang en zwaar gaat worden of dat ze heel veel te verwerken hebben. Het durven toelaten van gevoelens lijkt moeilijker dan het is.
Zo werkt het niet bij. Ja, soms is het even zwaar, maar omdat we zinleving als uitgangspunt hebben (en niet bijv geluk, dat vluchtig is) kom je telkens terug bij een zinvolle invulling van jouw leven en dat geeft diepgaande veranderingen die draaglijk zijn en bijdragen aan een gevoel van ertoe doen. De vrijgekomen energie uit je emoties, kan ergens naartoe stromen. Je voelt je onmiddellijk lichter, vrijer en meer geaard.

Wil je meer weten, neem gerust contact op infoatzijnvolzin.nl

De 7 oppeppers voor meer zin in je leven

De 7 oppeppers voor meer zin in je leven

18 feb 2021 | zinleving

Hier vind je het grappigste en handigste overzicht van oppeppers voor meer zin in je leven!  Van 1 gouden stelregel, tot 3 basisprincipes, de 5 culturele valkuilen, 6 zinvolle behoeften én de 7 oppeppers voor meer zin in je leven.

 

Handige lijstjes, je struikelt erover op internet en sociale media.

Het werkt, we lezen ze als zoete koek. Als iets overzichtelijk gepresenteerd wordt, jubelt ons brein. Informatie netjes voor ons in hokjes gestopt, we hoeven het alleen nog maar te onthouden, dat vinden we heerlijk. Dat het onthouden vaak helemaal niet lukt, dat het zelfs de ene hersenhelft in en de andere weer uitstroomt, nemen we voor lief omdat de koek zo zoet en lekker overzichtelijk is.

Wat we onthouden van deze lijstjes, is wat er op het moment van lezen ontbreekt in ons bewust-zijn. Deze leemte in wie we zijn en waarom we dingen doen, en de antwoorden die we daarop vinden, blijven alert in ons bewust-zijn en daar kunnen we verder mee.

Dus je hebt er altijd wel iets aan. Daarom presenteer ik hier mijn Grote Kleine lijstje van Meer ZIN in je leven!

het ultieme lijstje voor meer zin in je leven

Het Grote Kleine overzicht van oppeppers voor meer ZIN in je leven

1. Gouden stelregel
* Leef je leven vol ZIN! Oftewel heb plezier en ervaar betekenis in de dingen die je doet.

2. Ogenschijnlijke tegenpolen
* Ik heb ZIN in.
* Ik geef ZIN aan.

3. Basisprincipes van zinleving
* Het leven is veranderlijk
* Er zijn zaken waar je geen ZINvloed op hebt
* De waarheid ligt in het midden (van ieders hart)

4. Bouwstenen voor meer ZIN in je leven
* Zelfliefde en compassie
* Rust
* Vertrouwen
* Zelfkennis en reflectie

5. Culturele valkuilen waar je lang in kunt blijven hangen
* We zijn slaaf van onze primitieve en biologische behoeften.
* Kennis geeft macht. Het recht van de sterkste geldt.
* Ik denk dus ik ben. Ik besta dus ik heb recht op.
* Ik kan het nooit goed doen en/of ik ben niet goed genoeg. Ik moet mijn bestaan verdienen.
* De mens is van nature geneigd te overheersen.

6. Zinvolle behoeften voor jou en de gemeenschap.
* Erbij horen, deel willen uitmaken van een groter geheel. Je aansluiten bij een groep of community.
* Op jezelf zijn, rust vinden bij jezelf, ok zijn met jezelf.
* Verhalen vertellen en luisteren naar elkaar.
* Jezelf uitdrukken in dans, theater, muziek, sport, zingen, iedere vorm van creativiteit die je brengt bij een zinnige (en transcendente) ervaring. Er is meer dan alleen IK.
* Dankbaarheid tonen, aan jezelf, anderen, de Aarde. Geven en ontvangen in harmonie brengen.
* Betekenis geven aan het leven in jezelf, het leven van anderen en het Leven in het algemeen.

7. Oppeppers voor meer ZIN in je leven.
* Gronden in je zielsverlangen(s).
* Zuiveren van je emoties.
* Ontspannen van je lichaam.
* Ruimte geven aan je kracht en kwetsbaarheid.
* Bevrijden van illusies over jezelf en anderen.
* Verbinden vanuit gelijkwaardigheid.
* Samen-zijn vol ZIN!

 

de 7 oppeppers van meer zin in je leven

Wil jij ook meer ZIN in je leven, weten hoe het is, om zowel plezier als betekenis te ervaren in je werk, je gezin, je leven als mens, ouder, collega, huisgenoot of partner? Haast je naar de telefoon en bel me voor een proefafspraak! Of stuur een mailtje naar hier…en ik  neem contact met je op.

Meer ZIN in je leven is het grootste geschenk dat je jezelf en de levende wezens om je hen kunt geven. Je voelt je meer MENS, meer JIJ, meer LEVEND, meer THUIS op AARDE, en met meer VROLIJKE BETEKENIS en PURPOSE in de dingen die je doet.

Doe mee aan de meditatiecursus

 Ga mee naar buiten en binnen tijdens een retraite

Ontdek je kracht en omarm je kwetsbaarheid in een zelfzorg traject

Een liefdevolle groet,

Laura Jonker