De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden

Wat vertelt mijn lichaam me?

Wat vertelt mijn lichaam me?

wat vertelt mijn lichaam me?

Klachten als depressie, burn-out, oververmoeidheid, keuzestress, verslaafdheid, maar ook relatieproblemen, kun je niet meer oplossen met alleen de ratio en het veranderen van je denk-patroon. Wat vertelt je lichaam je? Met die wijsheid kun je werkelijk aan de slag, het is ready-to-use informatie die direct over jou gaat en ook in jou opgelost kan worden. Ik gebruik verschillende technieken om je bij het lichaamsbewustzijn te brengen. 

Het gaat erom dat jij je eigen lichaamstaal leert begrijpen zodat je meer samen met je lichaam gaat leven in plaats van los van haar en vooral alleen maar vanuit je hoofd of wat je denkt dat goed is, of hoort.

Als je maar over grenzen blijft gaan, put je je lichaam uit. Als je stelselmatig signalen van je lichaam of gevoel negeert, kun je deze signalen op een gegeven moment niet meer horen, omdat ze te zwak zijn geworden. Als je telkens informatie van anderen (uit boeken, of van horen zeggen) voor je eigen lichaamstaal plaatst, verzwak je de relatie met je eigen wijsheid en intuïtie. Het gaat erom de lagen conditionering af te pellen en dichtbij de ervaring te komen. 

In onze maatschappij zijn we erg bedreven en goed geworden om met ons verstand problemen op te lossen. We zijn echter in de loop van de eeuwen ons lichaam, haar wijsheid en ook de daarin opgeslagen ervaringsgerichte informatie gaan verwaarlozen. We durven er bijna niet voor uit te komen dat we mensen zijn met een ziel, dat we een spiritueel verlangen in ons dragen om goed te doen. De gevolgen van deze verwaarlozing en ontkenning, zien we massaal terug in het ziekteverzuim en beleving van zinloosheid. Zoveel mensen kampen dagelijks met gevoelens van angst, falen, grote prestatiedruk voor geld en status of een baas die ze amper kennen. Ik ga hier dat niet uitgebreid bespreken, omdat er genoeg over in het nieuws verschijnt. 

Willen we op een liefdevolle en duurzame manier met onszelf omgaan, dan kunnen we niet om ons lichaam heen. Zij is een onmisbare bron van informatie; bijv. voor waar we ons toe aangetrokken voelen en wat we beter uit de weg kunnen gaan.  Ze geeft ons uitgekiende signalen die, als we ze gaan herkennen en vertrouwen, ons precies (in contact) brengen met dat wat er toe doet in ons leven. Ze biedt ons de mogelijkheid om uit te drukken wat we denken, voelen, willen, ze maakt het mogelijk dat we opnieuw leven creëren. Ze helpt ons te verbinden met andere mensen, dieren, andere levensvormen die ons vreugde schenken in ons leven. En misschien wel het allerbelangrijkste, ons lichaam is het huis van onze ziel. Zoals we ook ons woonhuis verzorgen en onderhouden, is het ook nodig je lichaam te leren kennen, begrijpen en onderhouden.

Wat vertelt je lichaam je? Met die wijsheid kun je werkelijk aan de slag, veel effectiever dan uit welk boek / cursus dan ook. Ik gebruik verschillende technieken om je bij het lichaamsbewustzijn te brengen.  shiatsu-therapie, innerlijke familie-opstellingen, diepe energetische massage, pijn acceptatie.

Momenteel ben ik gestart met het onderzoeken van door mij gebruikte lichaamsgerichte aanpak tijdens het inzetten bij systeemtherapie, omdat ik vermoed dat beiden elkaar krachtig kunnen aanvullen. Ik ben dus zeker voor het en-en principe. En cognitieve aanpassingen en lichaamsgericht werken. Het zwaartepunt in onze gezondheidszorg ligt nu echter bij de cognitieve aanpak en dat brengt een disbalans met zich mee, die vraagt om een lichaams- zielsgerichte aanpak. 

hoe maak ik contact met mijn binnenwereld?

hoe maak ik contact met mijn binnenwereld?

Het is ochtend. Stil op gezoem van een airco, mijn slapende zoon en de ontwaakte natuur na. Ik lees een boek over een gedroomd verblijf van zes maanden in de Siberische wouden. Zes maanden niets dan natuur en zelf. Stilte waardoor de schrijver in kwestie ‘eindelijk zal weten of ik een innerlijk leven heb’. Een wereld waarin ijs en vuur een eeuwige dans uitvoeren. Bij min 30 C is de stilte overdovend hoorbaar. ‘De kachel is de spil van de wereld. Daaromheen wordt alles georganiseerd. Het is een kleine god die zijn eigen leven leidt. Als ik hem een offergave van houtblok breng, breng ik een eerbetoon aan de Homo Erectus, die het vuur meester werd’.

Deze passage zet me aan dit schrijven. De laatste weken heb ik regelmatig met mijn cursisten oefeningen gedaan voor het versterken en onderhouden van het innerlijk vuur. Zoals Sylvain Tesson, de schrijver, opmerkt: de kachel is het centrum van de wereld. In een wereld van ijs en intense kou is dat zo helder als glas. In zijn eenzaamheid in de Siberische wouden blijkt echter ook zijn innerlijk vuur van levensbelang. Ten onder gaan aan eenzaamheid en innerlijk verval ligt op de loer als je zo ver afgezonderd bent van een reflecterende medemenselijke spiegel.

In een ogenschijnlijk geriefelijke wereld, met centrale verwarming, ipad, tweede auto voor de deur, inductiekookplaat (om een aantal huidige hoogstandjes te benoemen) is het zo makkelijk ons innerlijk vuur te vergeten.

Terwijl juist dát vuur het centrum van onze innerlijke wereld is; het genereert de warmte waardoor het prettig vertoeven wordt in en met onszelf. Het voorziet onze verlangens van energie, onze ogen van een milde blik en ons hart houdt het open voor wat anderen in ons leven kunnen betekenen. Als we dat vuur niet levend houden, valt ons zelf in brokstukken uit elkaar en dooft onze ZIN.

Zoals de schrijver in de Siberische wouden offergaven brengt in de vorm van houtblokken, zo zouden wij ook gaven horen te brengen aan ons innerlijk vuur. Onze gerichte aandacht, liefdevolle aanwezigheid, en de fysieke ruimte om onszelf te leren kennen. Is dat niet een van de belangrijkste redenen waarom mensen gaan mediteren? Het innerlijk vuur knisperend houden.

In de vakantie is het me opnieuw duidelijk geworden. Mediteren dient geen ander doel dan dichtbij blijven, knus bij het vuur en je ZIN zitten en je thuisvoelen.

Vanuit die plek bij je innerlijke kachel weet je je veilig, ontspannen, helder en energiek genoeg om het leven in die andere (buiten)wereld te gaan leiden in plaats van lijden. Meevallertje voor ons, hoeven wij geen rekening te houden met die minus 30. ????

Iedere week biedt ik de mogelijkheid om je kachel en je ZIN een eerbetoon te brengen in een groepsmeditatie. Leuk als je meedoet!

Het ZINloze van zelfopoffering

“Mezelf opofferen hoeft echt niet meer”, zei zij, toen iemand haar vroeg: “Zeg, ben jij moeder Theresa?” Toen haar zus stierf, had ze een tijd lang ruimte geboden aan de ziel van haar zus zodat deze rustig kon vertrekken. Ze ging er anders door praten, denken, voelen. Toen ze haar eerste man ontmoette had ze ingestemd om vrij snel te trouwen, terwijl ze daar zelf totaal niet mee bezig was en er ook geen behoefte aan had. De verbinding raakte erdoor danig verstrikt. Toen ze voelde dat ze meer kon geven dan trouwen, werken en kinderen krijgen, beloofde ze dat ze als een missionaris zou klaar staan voor anderen, mensen zou helpen. Dat hielp uiteindelijk haar gezin niet echt, want er ontstond spanning tussen het helpen en er zijn voor haar gezin.

Het besef ontstond dat ze misschien iets deed wat niet helemaal ‘recht’ was, maar ook krom. In haar hart voelde ze wel dat het fijn was wanneer je niet je ego voorrang gaf, maar ruimte kon geven aan de noden van anderen. Daarmee gaf je anderen de kans om zich te ontwikkelen. Ze konden dan iets doen wat hen zonder jouw hulp misschien niet gelukt was.  Bovendien als je toch niet precies wist wat je zelf wilde, kon je net zo goed voor een ander klaarstaan. Hoe kon het dan dat ze toch leeg liep, er verwarring ontstond en ze gebukt ging onder verwachtingen?

De bevrijding ontstond toen ze besefte dat haar klaarstaan voor anderen geregeerd werd door automatismen. Haar overwegingen waren onderhevig aan patronen van schuld, goed willen doen, gezien willen worden en te weinig kennis en verbinding ervaren met haar schitterende zelf. Door het automatisch klaarstaan voor anderen kwam ze niet meer toe aan het leven van haar eigen zielsverlangen oftewel de essentie die haar tot haar maakte en niet tot de buurvrouw. De grond-stof van haar bestaan wilde vorm krijgen, als klei dat je kneedt tot een lichaam en dan met leven inblaast. “Ik kan het leven van anderen niet leiden. Ik kan niet de grond-stof van anderen kneden tot een levend wezen. Dat kan ik alleen met mijn eigen leven”, realiseerde ze zich.

Er was dus iets nodig in haar opofferende gedrag. Het automatisme ‘moest’ plaatsmaken voor bewust-zijn. Klaar staan voor anderen bleef prachtig, maar wel als het ook voortkwam uit haar eigen verlangen en niet om alleen om dat van een ander te stillen of pijn bij anderen te willen vermijden.

Meditatie hielp daar bij. Het letterlijk stil-staan en stil-zitten bracht de innerlijke ruimte die nodig was om een beslissing te kunnen nemen vanuit verbinding met haar prachtige zelf. De stilte gaf haar de mogelijkheid om te luisteren naar wat er gaande was in haar en niet te reageren vanuit leegte of een emotionele behoefte. Zo kon ze zichzelf tijd bieden in haar reacties, situaties ruimer inschatten en haar eigen rol helder krijgen naast die van de ander. Het gaf haar accuraatheid in haar handelen en ze liep niet meer leeg op verwachtingen van zichzelf of een ander.

Even was ze bang dat ze door te stoppen met automatisch klaar staan voor anderen een koud wezen zou worden, dat de warmte voor anderen zou verdwijnen. Maar het tegenover gestelde gebeurde. Haar hart ging nog verder open. Het verlangen om er voor anderen te zijn, is onverminderd groot. Hoe meer ze realiseert uit welke grond-stof zij zelf gebouwd is, hoe meer ze de grond-stof van anderen kan gaan herkennen en de ruimte kan geven om zich te vormen. Ze vind het nog steeds leuk om anderen te verwarmen met haar eigen vonkjes, dingen te doen voor anderen. Of die vonkjes dan daadwerkelijk aanslaan en bij de ander in vuur en vlam omgezet worden, dat maakt in wezen niet meer uit. Haar eigen vuur knispert inmiddels gestaag door.

Geinspireerd, spreekt het je aan en wil je hier zelf meer mee doen? Ik geef 9 december een workshop hierover

https://zijnvolzin.nl/evenementen/van-opoffering-naar-zelfzorg-en-compassie/