een zomer vol zin: tips ☀️

een zomer vol zin: tips ☀️

Tips voor een zomer vol zin

Het was tijdens onze eerste vakantie samen. Mijn man en ik waren slechts een jaar bij elkaar, nog steeds verliefd maar ook met de beide benen op de grond. Want met onze keuze om samen te gaan wonen, was ook de opdracht gekomen om twee gezinnen van drie jongens bij elkaar te brengen. Onze eerste gezamenlijke vakantie vierden we dichtbij huis, in Drenthe. We hadden bewust een duurzame camping uitgekozen met een natuurlijke zwemvijver en allerlei activiteiten waar opgroeiende jongens zich in kunnen uitleven. Er zou genoeg ruimte zijn om elkaar te ontmoeten, maar ook om elkaar te laten. 

Na een paar dagen voelde ik dat ik mijn aandacht kon laten gaan, de kinderen hadden het goed, mijn man was aan de wandel met de hond en ik liet mezelf totaal tot rust komen liggend in het gras, onder een berk. De zon speelde met mijn blik door de frisgroene blaadjes. Ik ging erin op, maar ik voelde ook nog steeds de steunende kracht van de aarde onder me. Zonder aankondiging was daar ineens het besef, als een lichtstraal die mijn gehele leven in de toekomst liet zien. Ik hoefde vooral te doen waar ik zin in had. Als ik dichtbij mijn levenszin zou blijven dan zou mijn leven zoveel meer ontspannender en makkelijker verlopen. Ik voelde het in iedere vezel van mijn lijf. Als ik dichtbij de aarde en mijn zielsverlangens zou blijven, dan kon er eigenlijk niets mis gaan!

ZIJN VOL ZIN

Mijn levensmotto zijn vol zin was geboren. In dit artikel geef ik je graag een paar tips en informatie over hoe je je leven vol zin kunt leiden, zodat het meer geaard en vervuld gaat aanvoelen. En waar beter te beginnen dan bij de aanstaande vakantietijd. 

Bijna iedereen kijkt uit naar vakantie. Voor de één is het een race tegen de klok om alle highlights af te vinken; voor de ander is het dé kans om juist niets te móeten. Maar wat als vakantie niet alleen een moment is om te ontsnappen, maar juist de ideale voedingsbodem biedt voor je diepste verlangens, je hart te openen en je relaties te verdiepen? Hoe organiseer je een reis waarin je niet alleen de wereld ontdekt, maar vooral jezelf, de mensen om je heen en je relatie met de aarde? Hoe kun jij straks met hernieuwde rust, gegrondheid en zinvolle verbinding thuiskomen?

Hoe we op vakantie gaan zegt veel over hoe we naar het leven kijken en hoe we onszelf het leven geven en gunnen. In de vakantietijd kan jouw persoonlijke levensvisie ten volle aan de oppervlakte komen. In de zomertijd kan immers niets en niemand zich verschuilen. De zon trekt met haar warmte en stralingskracht al onze goedbedoelde intenties naar de oppervlakte en dat zien we ten volle terug in de vakantietijd. 

Als eerste is het belangrijk dat we een keuze maken voor een bestemming waarin we kunnen gronden. Dat betekent concreet dat we in de vakantieperiode ook tijd kunnen maken om te vertragen, te verstillen, maar ook om het contact te verdiepen met de plek waar we zijn, met de aarde en onze zintuigen.

retraite in de natuur yoga zijn vol zin bosklooster

Tip: stel jezelf eens wat vaker de vraag:

Waar heb ik vandaag in ieder geval zin in? En probeer dan om daar gehoor aan te geven. Uiteraard houd je rekening met wat mogelijk en haalbaar is. Tegelijkertijd mag je jezelf zeker af en toe een liefdevol schopje onder je …. geven

Stel: je stapt op de fiets in een rustige vallei, de ochtendlucht vult je longen en je hoort alleen het zachte gekwetter van vogels. Het is een simpel moment, maar tegelijk fundamenteel anders dan de hectiek van thuis. Veel vakanties volgen nog steeds het script van ‘zo veel mogelijk zien in zo weinig mogelijk tijd’. De toeristische toer, waar je van monument naar monument rent, foto’s schiet en vervolgens meteen doorgaat naar het volgende icoon. Natuurlijk: het is leuk, prikkelend en zeker behoorlijk indrukwekkend. Maar zelden brengt het je bij jezelf of verdiept het je relatie met de levende omgeving.

Vertragen betekent niet dat je niets mag doen, maar wél dat wat je onderneemt vervuld raakt van aandacht. Je kiest ervoor om je onder te laten dompelen in de ervaring. Bijvoorbeeld al wandelend of in een kano, of op de fiets. Met je blote voeten in het gras. Met je rug tegen een boom of je blik op die mooie kerk gericht. De ingetogenheid van de vertraging creëert ruimte – ruimte om te voelen, te luisteren en je te verbinden. Daarnaast geeft de vertraging en de verstilling je de mogelijkheid om nieuwe ideeën en inzichten te ontmoeten, zoals dat bij mij gebeurde onder de berk. Want jouw zielsverlangens liggen al lang en breed klaar om geleefd te worden. Ze hoeven alleen maar aan de oppervlakte te komen.

Tijd in de natuur verlaagt het stresshormoon cortisol, verhoogt de productie van endorfine en verbetert je concentratievermogen. Maar los daarvan is er iets oer-menselijks aan het contact met de aarde. Tijdens mijn reizen zorg ik altijd dat ik vaak en veel de natuur in kan. Het liefst met een tent of camper, als het kan wildkamperend. Het brengt me terug in een staat waarin ik volledig mezelf mag zijn. Wanneer mijn handen de aarde raken, ervaar ik telkens weer hetzelfde: kalmte en vertrouwen. Alsof de aarde de onzin uit mijn hoofd zuigt en mijn zin in het leven wakker maakt.

de volgende stap pad van zinleving bosklooster zijn vol zin

Tip: Raak eens wat vaker de aarde aan.

Met je handen en voeten op de grond zet je letterlijk een fundament onder alles wat je doet.

Je voelt je niet langer een zwevende geest, maar staat stevig geaard in je lijf en je levenszin.

Ten tweede is het belangrijk dat de vakantieperiode ons de mogelijkheid biedt om opnieuw te herijken en je wortels te versterken. Wanneer we aan vakantie denken, denken we misschien aan verre oorden, nieuwe horizonten: in ieder geval denken we aan een andere omgeving dan thuis. Het is ook zeker gezond om jezelf in een onbekende omgeving te brengen. Want juist de onbekende paden maken dat je leert omgaan met onzekerheid, leert vertrouwen op wat je al wel weet. Wat als de echte uitnodiging van vakantie juist is: om dieper thuis te komen bij jezelf? Om de relatie met je eigen thuis te versterken — niet alleen je huis van steen, maar dat stille centrum in jezelf waar je echt kunt landen.

Een nieuwe omgeving helpt je loskomen van gewoontes, rollen en dagelijkse patronen. Ineens kijk je met andere ogen. De stilte van een berg, de uitgestrektheid van een zee, een onbekend plein in een onbekend stadje, andere gezichten en uitdrukkingen. Ze spiegelen jou iets. Door deze nieuwe ervaringen kun je directer voelen wat er bij jou van binnen leeft. Waar jij van ‘aan’ gaat. Waar jouw hart sneller van gaat kloppen, maar ook waar jij je misschien tot in je tenen aan ergert. 

Kun je in de vakantie de ruimte nemen om even niets te moeten, maar vooral te ervaren? Kun je losser komen van hoe je het altijd doet, of hoe iets hoort te gaan?

Jouw wortels liggen niet perse in de dingen die je doet, maar in datgene wat werkelijk waarde heeft voor jou. Jouw wortels mogen groeien in datgene dat jou meer levend maakt. Net zoals bomen hun wortels laten groeien in de aarde, daar ontlenen ze voedingstoffen, water en enorm veel stevigheid aan. Kun jij in de vakantie je wortels verstevigen in jouw waarden?

de volgende stap pad van zinleving bosklooster zijn vol zin

Tip: Stel jezelf in de vakantie bijvoorbeeld eens deze vragen:

Wat is voor mij van waarde?

Waar verlang ik naar?

Wat geeft mij richting?

Waarin vind ik vervulling?

Laat de vakantieperiode een tijd zijn waarin je even niets hoeft of moet, maar waarin je vooral kunt zijn vol zin. Dan merk je dat thuis zijnniet alleen iets is van een plek, maar van een staat van zijn. Een staat waarin je jezelf weer toelaat. Waarin je met mildheid kunt kijken naar wie je in al die jaren geworden bent — en waarin er ruimte is voor degene die je in de toekomst nog wilt zijn. 

Vakantie kan dan gaan voelen als een zachte heroriëntatie — niet zozeer weg van het gewone leven, maar terug naar wat wezenlijk is voor jou. Ontspanning voelt dan ook niet aan als iets wat je moet creëren (omdat je anders zo gespannen blijft). Ontspannen is als het toelaten van het idee dat water altijd naar een diepste punt stroomt. Op eenzelfde manier wil ons-zelf altijd bewegen richting een ontspannen staat van zijn. 

Je natuurlijke staat van zijn is namelijk niet gejaagd of gespannen. Die is open, zacht, ontvankelijk. Wanneer je jezelf toestaat om écht tot rust te komen – niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal en emotioneel – dan gebeurt er iets wonderlijks. Je zakt als het ware door de spanning heen.

Laat daarom dan ook je koffers vol verwachting thuis. Ontspanning laat zich niet forceren. De onbewuste druk die velen van ons aan vakantie hangen: ‘en nu moet ik ontspannen’ mag de prullenbak in. Ontspanning ontstaat als we bereid zijn te ontladen. Als we meer gaan meebewegen met de stroom van het leven. Ook als die ons op onbekend terrein brengt. 

Het is die diepere ontspanning die we onszelf tijdens een vakantie gunnen, die ons weer thuis brengt bij onszelf.

Tips om op een ontspannen manier vol zin thuis te komen bij jezelf. 

de volgende stap halfjaartraining zijn vol zin pad van zinleving

Stel jezelf een open vraag zoals: “Wat heb ik van thuis los te laten om meer thuis te komen bij mezelf?” of “Wat wil ik meenemen naar huis van wat ik hier ervaar?”

Kies eens bewuster voor activiteiten waarin je niets hoeft of moet van jezelf.

Kijk eens met nieuwe ogen naar je eigen huis als je terugkomt. Wat past nog bij jou, wat niet meer? Wat wil je koesteren, wat wil je veranderen?

Vakantie is bij uitstek een moment om op een zinvolle manier te verbinden. Met datgene waar je in de drukte en waan van alledag niet aan toekwam, omdat je to-do lijst eindeloos lijkt. In een vakantie kan dat gesprek met je partner wel, kun je zeker die vriend(in) opzoeken of leg je zomaar dat vrolijke contact met de degene die achter je in de rij staat. Als de haast wegvalt, ontstaat er ruimte voor echte aandacht. Voor elkaar. Voor lachen, voor stil-zijn, mijmeren. Voor iets wat je dwarszit of juist voor het delen van je dromen. Zonder de druk van alles-wat-nog-moet, kunnen we eindelijk vol zin samen-zijn. 

De momenten van vernieuwde verbondenheid die je op vakantie ervaart, verdiepen je bestaande relaties. Met een partner, kinderen, vrienden, buren, collega’s. Op zoveel vlakken kan er daarna meer verbinding blijven. Die ene blik, die wandeling samen, dat warme gesprek – het tilt je op. En vooral, je creëert meer ruimte voor wat jou – op een diepere laag dan het praktisch-oppervlakkige – zingeeft. 

Tip voor soloreizigers:
Schuif aan bij een koffietafel op de camping, volg een lokale workshop of maak een praatje met een buur op het pad. Dat zorgt voor onverwachte vriendschappen en een frisse blik op je eigen wereld.

de volgende stap stilteretraite bosklooster stiltedag op de veluwe

Tip voor groepsreizigers:

Plan regelmatig een moment voor jezelf in: een half uur mediteren onder een boom, een korte wandeling alleen langs het water, op een terrasje met een boek.

Je hoeft niemand anders te pleasen, je hoeft geen plannen te maken om te voldoen aan wat de groep verwacht, en je hoeft niet te presteren.

Aan zijn vol zin wijd ik inmiddels ruim tien jaar mijn aandacht, tijd en energie. Ik heb daardoor volop begrepen dat mijn leven verder reikt dan alleen mijn eigen genot of plezier. Om dat te illustreren zal ik dit artikel afsluiten met nog een verhaal. Van de vakantie die ik vorig jaar maakte. Alleen met mijn drie jongens naar Nepal.

Vorig jaar was de vierde keer in mijn leven dat ik in een vliegtuig stapte om een “grotere” reis te maken. Ik had een droom. Ik wilde de kinderen de pracht en stille kracht van de Himalaya laten ervaren. Ik wilde ze meenemen naar de ongetemdheid van de jungle. En ze laten proeven van een totaal andere cultuur. Een vierde belangrijke drijfveer was dat ik voor het eerst van mijn leven met mijn drie jongens zelf op pad wilde gaan. Zonder inmenging van een partner.

De taxi had ons naar de oude stad gebracht waar we de eerste nacht zouden overnachten. Ik had vanwege een niet-verklaarbare reden gekozen voor het koningsdorp Patan. Onze spullen hadden we in het hostel gelaten en al dwalend gingen we meteen na aankomst op pad. De jongens (toen 12, 15 en 18) keken hun ogen uit, zoveel kleur, geur en overal mensen. De straten waren vol met groepjes mensen. Ze liepen allemaal één kant uit. 

We keken elkaar aan en besloten om de mensenmassa te volgen. We liepen door kleine straatjes en oude steegjes tot we plots uitkwamen op een groot plein. Daar stonden duizenden mensen. Ze joelden, riepen en scandeerden een opzwepende tekst. De aanblik, de sfeer, de totale uitgelatenheid van al die mensen, het was op zijn minst indrukwekkend. En toen zagen we de reden van hun roepen. Tientallen mannen trokken een houten gevaarte zo hoog als een vier-verdiepingen huis op houten wielen een steile weg op. In de houten kar versierd met ontelbare bloemenslingers, gekleurde banieren en vlaggen, stond een beeld van een godin. 

Zonder het te plannen, zonder het te weten, maar omdat we onze zin hadden gevolgd, waren we terecht gekomen in de belangrijkste viering van de plaatselijke bevolking. De blik in de ogen van mijn kinderen zal ik nooit vergeten. We mengden ons tussen al die duizenden Nepalezen die hun hart uit hun lijf zongen en we deden mee. We joelden net als hen, we zweepten de mannen aan om kracht te tonen om de loodzware kar de berg op te trekken. We waren één met al die mensen om ons heen.

vol zin de zomer in artikel over zinleving pad van zinleving zijn vol zin

De blik in de ogen van mijn kinderen was er een van voluit leven. Volledig het leven omarmen zoals het is, zoals het komt.

 

Deze blik werd in de loop van de vakantie nog honderden keren beantwoord, door tientallen Nepalezen die we na dit allereerste avontuur op onze verdere reis ontmoet hebben.

Als mens hebben we een bijzonder geschenk gekregen. Levenszin. Er zijn simpelweg zaken waar jouw hart sneller van gaat kloppen. Er zijn ontmoetingen waar jij zin van krijgt. Je kunt met jouw kwaliteiten betekenis geven aan het leven om je heen.

Je kunt je levenszin levenslang verstoppen, of zelfs begraven. Maar tot het moment dat jij je laatste adem uitblaast, is het mogelijk om je levenszin aan te wakkeren tot een krachtig vuur van creatie. 

Ik heb dat gedaan met mijn zijn vol zin. Inmiddels geef ik alweer tien jaar retraites, neem mensen mee op een reis naar binnen, door met ze mee naar buiten te gaan. Ik mediteer wekelijks met wie wil, om de connectie met je levenszin te versterken.  Ik coach diegene die verlangt vervulling te vinden in zijn/haar leven. Ik organiseer een superleuk festival voor “zinlevers”. Kortom: ik leef volop mijn zin. 

 

zijn vol zin Laura Jonker vol zin de zomer in artikel over zinleving wageningen

Heb je zin om een keer kennis te maken?

Of mee te mediteren met mijn fijne meditatiegroep op maandag 20:00 en woensdag 19:30 (dat kan ook online)?

Of lijkt het je wat om mee te gaan op een retraite vakantie?

Wil je het pad van zinleving leren kennen? De methode leren kennen of gaan uitdragen?

Verlang je meer te doen waar je hart voor klopt?

Stuur me gerust een mail infoatzijnvolzin.nl of neus rond op de site.

Meditatie als onderstroom, geen taak op je lijstje

Meditatie als onderstroom, geen taak op je lijstje

Vol-ledige aanwezigheid dankzij mediteren

Een vriendin zei vanmiddag iets dat me raakte.
“Als ik jou tijdens je ZIJN VOL ZIN festival bezig zie, dan lijkt het net alsof je een Chinese vrouw bent die jongleert met draaiende bordjes.”

Ze bedoelde:
Je lost hier een taak op.
Stuurt daar weer iets bij.
Dan duik je even je boskloostertent in om een meditatie te geven.
Komt weer naar buiten, gaat langs bij de horeca, kijkt of alles stroomt.
En al die taken – zoveel tegelijkertijd – vouw je op een of andere manier naadloos in elkaar.
Zonder gehaast.
Met een helder soort aanwezigheid. Alsof ik handel vanuit een diepere onderstroom.

Dat raakte me.
Want dat is precies wat ik wil doorgeven met mijn meditaties.

Voor veel mensen is mediteren ook zo’n bordje geworden.
Nog een taak erbij. Even op het kussen, zodat je daarna weer door kunt.
Maar de onrust blijft. De drang naar controle blijft.

Wat ik wil doorgeven, is iets anders.
Meditatie is niet als één van de vele bordjes,
maar als de vrouw die de bordjes draagt.
Die beweegt met aandacht.
Vanuit verbinding.
Vanuit een diepere levensstroom, ook als het druk is.

Mediteren is niet iets wat je ernaast doet. Het is een manier van kijken, van voelen, van expressie ook.
Als je mediteert laat je jezelf doordrenkt raken van de essentie van het leven.
Zodat wanneer de bordjes weer een zwengel nodig hebben – het zorgen, organiseren, handelen – deze beweging uit een andere laag voortkomt.
Een laag van vol-ledige aanwezigheid.

Meditatie als de zinvolle onderstroom van je leven.
Geen pauzeknop. Maar een manier van zijn. En als het aan mij ligt.

Vol. Zin.
Zin in datgene wat je doet.

Zin om dat zelf te ervaren? Iedere week zit ik met een fijn groepje mensen (live en online).
MAANDAG 20.00
WOENSDAG 19.30
Dan nodig ik je van harte uit om eens mee te doen

Aandacht

1

(zelf)Bewustzijn

Loskomen van controle

Ruimte voor de adem

De kracht van in contact staan met je onderstroom

Praktische tips voor jouw meditatie

1.  Begin je dag niet met meditatie, maar in meditatie

Voordat je je telefoon pakt of in de actiemodus schiet: adem een paar keer bewust. Voel je voeten op de grond. Luister naar de stilte in je omgeving. Sta jezelf toe om niet meteen iets te moeten. Zo ontstaat je dag vanuit rust in plaats van drukte.


2. Kies één dagelijkse handeling als mini-meditatie

Bijvoorbeeld tandenpoetsen, afwassen of wandelen naar de trein. Doe het met volledige aandacht. Voel je lichaam, volg je adem, merk op hoe je beweegt. Zo breng je meditatie letterlijk mee je dag in – bordje voor bordje, maar met aandacht.


3. Stel jezelf één keer per dag de vraag: “Ben ik aanwezig?”

Even inchecken. Niet als controlevraag, maar als uitnodiging. Waar ben je met je aandacht? Hoe voelt je lichaam? Wat gebeurt er vanbinnen? Deze korte pauze herinnert je aan die onderstroom van zijn, midden in de stroom van doen.


4. Laat mildheid belangrijker zijn dan perfectie

Mediteren hoeft niet “goed” te gaan. Je hoeft niet stil te zijn vanbinnen of alles onder controle te hebben. Laat het rommelig zijn. Adem daar maar in. Juist in dat toestaan van wat er is, wordt meditatie levend – écht, warm, menselijk.

Omarm je-zelf, leef je zin!

Vol-Zin-Zijn

Wanneer je jezelf omarmt – ook in je onrust, je vragen, je verlangen – komt er ruimte om te leven vanuit wat voor jóu zinvol is. Je hoeft niet eerst beter, rustiger of wijzer te worden.
Omarm je-zelf. Leef je zin.
Dáár begint het.

Het lijkt zo klein, maar het is groots werk.
Jezelf echt omarmen – met je verlangens, je twijfel, je tempo –
Het is een daad van mildheid én moed.
En het is daar, precies daar,
waar je levenszin begint te stromen.

online meditatiecursus meer zin in je leven

Leef je zin, stap op het pad van zinleving

meditatie wageningen zijn vol zin mediteren in wageningen leren mediteren leef je zin levenszin stiltedag Mindfulness aandacht
Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen

Ik had ze meegenomen naar het bos. Negen prachtige vrouwen en een (ook prachtige!) man. Om ze het pad van zinleving te laten bewandelen. Dit pad beloop je in je eentje 🦆 maar ook met elkaar. Het pad begint met weer gronden in jezelf door te vertragen en verstillen.

Ik begon de wandeling met de vraag: “Wie wil er voorop lopen?” Het is bevrijdend om gewoon eens doelloos te wandelen en je onderbuik de richting te laten bepalen. Paula begon. Ze zette eerst stevig in, maar begreep al snel wat vertragen en verstillen betekent als je in het bos loopt. Ze liet haar pas tot rust komen en we voelden bewuster dan thuis de grond onder onze voeten. Na Paula kwam Ingrid, na haar volgde weer een vrouw en zo liepen we afwisselend achter elkaar steeds rustiger en relaxter door het zomerse bos. We vertraagden en werden steeds stiller.

Onverwachts (want er was geen plan of route) liepen we langs de mooiste plekjes; een kronkelpaadje waar de bomen zo dicht stonden dat bladeren overal onze huid aanraakten; twee bomen die intiem met elkaar verstrengeld stonden. Manon bracht ons zonder dat ze het wist naar een plek waar beuken als pilaren in een kathedraal naar de hemel oprijzen.

Statig, rank en massief zoeken de beuken met hun kroon het hemelgewelf. Hun nauwe band met de blauwe lucht boven het bladerdak voel je goed als je eens een tijdje aanschuift en aan hun voeten ligt. Grotere beuken hebben daarvoor fijne nisjes. Hun stammen wijken bij de wortels uiteen en creëren holletjes. Als het regent blijven er plasjes water in staan. Als het droog is zoals tijdens deze wandeling, kun je er je rug tegenaan vleien.

 

retraite levenslust en ruimte voor rouw bosklooster retraite reset your self zijn vol zin retraite in de natuur stiltedag stiltedag in de natuur

Je lichaam op deze manier een tijd laten rusten heelt onzichtbare wonden

 

Manon wist niet dat ik graag op deze plek wilde stoppen om aan de voet van de stammen een pauze te houden. Wellicht hoorde ze mijn geluidloze smeekbede of was ze zelf ontroerd door de uiteenwijkende stevige stammen. Misschien wilde ze iemand anders de kans geven om vol op intuïtie te lopen, wat haar reden ook was, ze hield uit zichzelf halt.

Met de opdracht “Ervaar eens wat er nog meer in jou tot rust kan komen”, waren ze allen uitgewaaierd om een boom te vinden om mee te zijn. ‘Zijn’ is bij bomen voldoende. Binnen inheemse tradities worden ze gezien als ‘staande mensen’. Bomen laten je woordeloos het volgende ervaren:

Als je iets tot rust wilt laten komen, mag het er eerst eens ‘zijn’

Natuurlijk ging ik zelf ook bij een reus van een beuk zitten. Omdat het bladerdek zo dicht is, is er nauwelijks ondergroei, een tapijt van oude bruine bladeren en half vergane beukennootjes verwelkomde me vriendelijk. Zoals altijd wanneer je uit een beweging komt, duurt het even voor de omschakeling van activiteit naar rust komt. Zo ook bij mij. Ik zat wel, maar was ook nog ‘druk’ bezig met de groep en hoe laat we terug konden zijn voor de lunch. 

Wetend dat de natuur me een handje helpt om dieper te gronden in plaats van met allerlei zaken bezig te blijven, liet ik mijn blik glijden over de bomen om me heen. Ik nam hun vormen in me op, liet het zonlicht op mijn gezicht dansen. Toen zakte mijn blik naar de bladeren op de grond terwijl er een gedachte omhoog borrelde: “Hoe lang zal ik ze hier laten zitten, vijftien minuten, of toch liever twintig?” De gedachte was pas net voorbij geflitst toen mijn hand semi-automatish naar mijn tas greep om mijn telefoon te pakken om de tijd te checken. Net op dat moment werd mijn blik gegrepen door een minuscule beweging. Vanonder een opgekruld beukenblaadje ontwaarde ik iets piepkleins, dat zich in beweging zette en mijn kant opkwam.

 

vertragen en verstillen training De volgende stap

Het was een slakje  🐌 dat net onder een blad vandaan kroop. Nog geen halve centimeter groot was het diertje. Een piepklein slakje,  helemaal compleet, met alles erop en eraan. Voelsprieten, een lichtbruin lijfje en volmaakt huisje. Het gleed kalmpjes op zijn eigen tijd over het gevallen beukenblad. Alles stond even stil. Dit was zijn wereld, beukenbladeren, scherpe beukennootjes en bruin ruikende humus grond. Het slakje was zo klein dat het praktisch onzichtbaar was voor mijn oog. Een glimps van universele tijd, stilstaande en voortglijdende tijd kwamen plots samen in mijn blikveld waarin dit kwetsbare diertje zich vertoonde. Het ontoerde me en met iedere milimeter die het vooruit kwam greep het mij steviger vast in een vacuüm van tijdloosheid.

Het slakje gaf met zijn/haar komst antwoord op mijn eerder gestelde vraag: hoeveel tijd hebben we nog hier aan de voet van de bomen? Het dier liet me instantaan zien dat tijd niet hoeft te bestaan als je leeft. Het hoeft geen grens te zijn, geen kooi, en zeker geen gevangenis. Tijd is er gewoon, net als het leven. Het komt en gaat, net als het leven.

Het liet me zien dat als je je laat zinspireren door het natuurlijke leven om je heen, de tijd op z’n tijds voorbijglijdt. Je bent er midden in en het voelt volkomen vrij.

Ik hoor mensen regelmatig zeggen ‘het leven raast aan me voorbij, ik heb geen tijd genoeg voor alles’. Zittend aan de voet van een boom die ouder is dat mijn oudtante van 97 ervoer ik iets totaal anders. Ik voelde de tijd als een reuzenadem lang me heen strijken, als de adem van het universum. Ik was in deze universele adem opgenomen. Alles heeft zijn eigen tijd. Als je er middenin leeft vervalt het gevoel én eker de noodzaak om de tijd te begrijpen, te kaderen, of jezelf in een harnas te hijsen van tijdsbepaling naar tijdsbepaling. 

Wandelend op het pad van zinleving glijdt de tijd aan je voorbij als een slakje in zijn element; van de ene kant van een blaadje naar de andere. En daarin hoef je niets anders te zijn dan precies dát op precies dát moment.

Zonder mijn telefoon te hoeven pakken wist ik dankzij het slakje wanneer de tijd gekomen was om de kleine klankschaal te pakken en driemaal het sein te geven” we wandelen weer verder”.

 

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

 

Wat als jouw leven eens wat minder tijd kent, wat minder tijd hoeft te hebben. Wat als je eens wat tijdlozer durft te leven. Uit de kooi van kalenders en agenda’s stapt en in de wereld van natuurlijke tijdloosheid. Hoe zou je leven er dan uitzien? Wat zou je anders doen? Kun je dan blijvend meer vertragen en verstillen? Blijvend meer geaard zijn? Zou je meer bewegen als een slak op het rimte van zijn eigen tijd? Als een eekhoorn springend van tak naar tak? Als een ree of als een blaadje 🍃 in de wind? Of als jezelf? Zou je meer kunnen zijn vol zin?

Ik wens je veel zin in je dag vandaag,

Laura Jonker

Check voor programma’s om te vertragen en verstillen, weer stevige grond onder je voeten te voelen

www.bosklooster.nl

of zet De Volgende Stap: het halfjaartraject waarin je met een fijne groep mensen het pad van zinleving bewandelt en positieve stappen zet vol zin in je leven

 

De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden

Hoe vind ik meer rust en ruimte

Hoe vind ik meer rust en ruimte

Ervaar meer (innerlijke) ruimte

 

Wil jij ook meer innerlijke ruimte ervaren? Dit is allesbehalve wazig, vaag of zweverig. De uiterlijke ruimte wordt steeds drukker bevolkt, we leggen een groter beslag op de aarde. Als we onze aandacht naar binnen richten, kunnen we ook in drukke, volle, spannende tijden de benodigde innerlijke ruimte ervaren.  

Het naar binnen-uitreiken naar wie daar is, naar wie ‘ik’ ben, is een fijne weg om te bewandelen, niet perse makkelijk, maar zeker waardevol. Je vindt er antwoorden op vragen die leven in jou. Je vindt er de rust die je overeind houdt in drukke tijden. Je voelt er ruimte om van jezelf en anderen te kunnen houden. Je krijgt er focus door omdat je jezelf telkens verbindt aan ‘leegte’. Je kunt vastgeroeste beelden over jezelf en anderen loslaten, want je ervaart dat er zoveel meer is. Je begrijpt beter wie je bent, wat bij je past en wat de stappen zijn die je kunt zetten om goed voor jezelf te zorgen. 

Hoe het werkt? Het bewust-zijn is eindeloos. Net zoals het heelal eindeloos is. Er is in bewust-zijn geen grens aan de ervaring van tijd. Er is alleen hier en nu, in een continu moment van ontwaken. Er is in bewust-zijn geen grens aan de ervaring van ruimte. Er is alleen een continu invoelend en uitreikend gewaar-zijn. Dit ga je stapje voor stapje ervaren als je stopt met je-dingetjes-doen en naar binnen toe uitreikt. Ik herhaal het nog eens, het is niet perse makkelijk, maar het effect is groot. Reacties genoeg van mensen die na een uur mediteren een prima nachtrust hebben, of ineens wisten hoe ze dat probleem moesten aanpakken, of toch hun hand over hun hart streken en de ruzie bijlegden.  

Het gaan “doen” van een bepaalde vorm van meditatie of mindfulness is voor veel mensen ZINvol. De voordelen zijn wetenschappelijk onderlegd; hartslag en bloeddruk verlagen, meer emotionele stabiliteit, positiever zelfbeeld en gedachtengang. Bovendien krijg je meer contact met je lichaam en je gevoel. Je kunt je beter focussen op wat goed voor je is. Meditatie biedt een goede manier om te gronden, te ontspannen, te luisteren naar wat er gaande is, bewust te zijn van wie je bent en misschien wel het allerbelangrijkste om vrede te sluiten met jezelf en de wereld om je heen. 

Ik ben sinds m’n vroege twintiger jaren verbonden geraakt aan meditatie en kan je op liefdevolle en heldere manier in contact brengen met je diepere zelf.  Dit is de weg die ik je aanreik. Onder heldere en liefdevolle begeleiding kom je tijdens de meditaties tot rust en ontvang je (van jezelf) ZINzichten waarop je kunt bouwen en waarmee je thuis verder kunt. Stapje voor stapje!

 

* Gronden in wat belangrijk voor je is

 

* Zuiveren van je reacties in gedachten en gevoel.

 

* Ontspannen in je lichaam en niets-doen (wu-wei)

* Ruimte innemen en ademen
 
* Illusies over je-zelf bevrijden

 

* Liefdevol verbinden

 

* Zinvol samen-zijn.  

Wil je ook weten of en hoe meditatie past in jouw leven? Probeer het uit. In deze tijd van veel afleiding door media, werkdruk, prestatie-gerichtheid, gezin en werk combineren, is het makkelijk om vol te lopen en je ZIN kwijt te raken. Gevolg is dat je geen energie meer hebt voor wat er werkelijk toe doet, dat je prikkelbaar wordt, worstelt met negatieve gedachten en je het gevoel krijgt jezelf kwijt te zijn. Het lijkt alsof het niet meer gaat zoals het hoort, zoals je weet dat het kan. 
In plaats van doorgaan is het verstandig om te ‘stoppen’ en te gaan zitten met jezelf.

Je kunt bij mij terecht voor 3 keer in de week live samen mediteren in Wageningen, een online community waar meditaties te beluisteren zijn voor thuis, of een 7 weekse cursus; ZIN BIJ JEZELF