Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

Vertragen en verstillen

Ik had ze meegenomen naar het bos. Negen prachtige vrouwen en een (ook prachtige!) man. Om ze het pad van zinleving te laten bewandelen. Dit pad beloop je in je eentje 🦆 maar ook met elkaar. Het pad begint met weer gronden in jezelf door te vertragen en verstillen.

Ik begon de wandeling met de vraag: “Wie wil er voorop lopen?” Het is bevrijdend om gewoon eens doelloos te wandelen en je onderbuik de richting te laten bepalen. Paula begon. Ze zette eerst stevig in, maar begreep al snel wat vertragen en verstillen betekent als je in het bos loopt. Ze liet haar pas tot rust komen en we voelden bewuster dan thuis de grond onder onze voeten. Na Paula kwam Ingrid, na haar volgde weer een vrouw en zo liepen we afwisselend achter elkaar steeds rustiger en relaxter door het zomerse bos. We vertraagden en werden steeds stiller.

Onverwachts (want er was geen plan of route) liepen we langs de mooiste plekjes; een kronkelpaadje waar de bomen zo dicht stonden dat bladeren overal onze huid aanraakten; twee bomen die intiem met elkaar verstrengeld stonden. Manon bracht ons zonder dat ze het wist naar een plek waar beuken als pilaren in een kathedraal naar de hemel oprijzen.

Statig, rank en massief zoeken de beuken met hun kroon het hemelgewelf. Hun nauwe band met de blauwe lucht boven het bladerdak voel je goed als je eens een tijdje aanschuift en aan hun voeten ligt. Grotere beuken hebben daarvoor fijne nisjes. Hun stammen wijken bij de wortels uiteen en creëren holletjes. Als het regent blijven er plasjes water in staan. Als het droog is zoals tijdens deze wandeling, kun je er je rug tegenaan vleien.

 

retraite levenslust en ruimte voor rouw bosklooster retraite reset your self zijn vol zin retraite in de natuur stiltedag stiltedag in de natuur

Je lichaam op deze manier een tijd laten rusten heelt onzichtbare wonden

 

Manon wist niet dat ik graag op deze plek wilde stoppen om aan de voet van de stammen een pauze te houden. Wellicht hoorde ze mijn geluidloze smeekbede of was ze zelf ontroerd door de uiteenwijkende stevige stammen. Misschien wilde ze iemand anders de kans geven om vol op intuïtie te lopen, wat haar reden ook was, ze hield uit zichzelf halt.

Met de opdracht “Ervaar eens wat er nog meer in jou tot rust kan komen”, waren ze allen uitgewaaierd om een boom te vinden om mee te zijn. ‘Zijn’ is bij bomen voldoende. Binnen inheemse tradities worden ze gezien als ‘staande mensen’. Bomen laten je woordeloos het volgende ervaren:

Als je iets tot rust wilt laten komen, mag het er eerst eens ‘zijn’

Natuurlijk ging ik zelf ook bij een reus van een beuk zitten. Omdat het bladerdek zo dicht is, is er nauwelijks ondergroei, een tapijt van oude bruine bladeren en half vergane beukennootjes verwelkomde me vriendelijk. Zoals altijd wanneer je uit een beweging komt, duurt het even voor de omschakeling van activiteit naar rust komt. Zo ook bij mij. Ik zat wel, maar was ook nog ‘druk’ bezig met de groep en hoe laat we terug konden zijn voor de lunch. 

Wetend dat de natuur me een handje helpt om dieper te gronden in plaats van met allerlei zaken bezig te blijven, liet ik mijn blik glijden over de bomen om me heen. Ik nam hun vormen in me op, liet het zonlicht op mijn gezicht dansen. Toen zakte mijn blik naar de bladeren op de grond terwijl er een gedachte omhoog borrelde: “Hoe lang zal ik ze hier laten zitten, vijftien minuten, of toch liever twintig?” De gedachte was pas net voorbij geflitst toen mijn hand semi-automatish naar mijn tas greep om mijn telefoon te pakken om de tijd te checken. Net op dat moment werd mijn blik gegrepen door een minuscule beweging. Vanonder een opgekruld beukenblaadje ontwaarde ik iets piepkleins, dat zich in beweging zette en mijn kant opkwam.

 

vertragen en verstillen training De volgende stap

Het was een slakje  🐌 dat net onder een blad vandaan kroop. Nog geen halve centimeter groot was het diertje. Een piepklein slakje,  helemaal compleet, met alles erop en eraan. Voelsprieten, een lichtbruin lijfje en volmaakt huisje. Het gleed kalmpjes op zijn eigen tijd over het gevallen beukenblad. Alles stond even stil. Dit was zijn wereld, beukenbladeren, scherpe beukennootjes en bruin ruikende humus grond. Het slakje was zo klein dat het praktisch onzichtbaar was voor mijn oog. Een glimps van universele tijd, stilstaande en voortglijdende tijd kwamen plots samen in mijn blikveld waarin dit kwetsbare diertje zich vertoonde. Het ontoerde me en met iedere milimeter die het vooruit kwam greep het mij steviger vast in een vacuüm van tijdloosheid.

Het slakje gaf met zijn/haar komst antwoord op mijn eerder gestelde vraag: hoeveel tijd hebben we nog hier aan de voet van de bomen? Het dier liet me instantaan zien dat tijd niet hoeft te bestaan als je leeft. Het hoeft geen grens te zijn, geen kooi, en zeker geen gevangenis. Tijd is er gewoon, net als het leven. Het komt en gaat, net als het leven.

Het liet me zien dat als je je laat zinspireren door het natuurlijke leven om je heen, de tijd op z’n tijds voorbijglijdt. Je bent er midden in en het voelt volkomen vrij.

Ik hoor mensen regelmatig zeggen ‘het leven raast aan me voorbij, ik heb geen tijd genoeg voor alles’. Zittend aan de voet van een boom die ouder is dat mijn oudtante van 97 ervoer ik iets totaal anders. Ik voelde de tijd als een reuzenadem lang me heen strijken, als de adem van het universum. Ik was in deze universele adem opgenomen. Alles heeft zijn eigen tijd. Als je er middenin leeft vervalt het gevoel én eker de noodzaak om de tijd te begrijpen, te kaderen, of jezelf in een harnas te hijsen van tijdsbepaling naar tijdsbepaling. 

Wandelend op het pad van zinleving glijdt de tijd aan je voorbij als een slakje in zijn element; van de ene kant van een blaadje naar de andere. En daarin hoef je niets anders te zijn dan precies dát op precies dát moment.

Zonder mijn telefoon te hoeven pakken wist ik dankzij het slakje wanneer de tijd gekomen was om de kleine klankschaal te pakken en driemaal het sein te geven” we wandelen weer verder”.

 

Vertragen en verstillen op het pad van zinleving

 

Wat als jouw leven eens wat minder tijd kent, wat minder tijd hoeft te hebben. Wat als je eens wat tijdlozer durft te leven. Uit de kooi van kalenders en agenda’s stapt en in de wereld van natuurlijke tijdloosheid. Hoe zou je leven er dan uitzien? Wat zou je anders doen? Kun je dan blijvend meer vertragen en verstillen? Blijvend meer geaard zijn? Zou je meer bewegen als een slak op het rimte van zijn eigen tijd? Als een eekhoorn springend van tak naar tak? Als een ree of als een blaadje 🍃 in de wind? Of als jezelf? Zou je meer kunnen zijn vol zin?

Ik wens je veel zin in je dag vandaag,

Laura Jonker

Check voor programma’s om te vertragen en verstillen, weer stevige grond onder je voeten te voelen

www.bosklooster.nl

of zet De Volgende Stap: het halfjaartraject waarin je met een fijne groep mensen het pad van zinleving bewandelt en positieve stappen zet vol zin in je leven

 

De zin van in de put zitten

De zin van in de put zitten

“Ik zit in een gat”. Zijn woorden vielen als een granieten blok voor me neer. Ik zag een zwarte diepte voor me, met gladde wanden en allerlei herinneringen kwamen boven. Aan mensen die al eens bij me waren geweest en die ook in een gat hadden gezeten. Of aan de rand hadden gestaan van een innerlijke afgrond. Een diep medemenselijk gevoel kwam op. Want hoewel ik me inmiddels met vertrouwenwekkende regelmaat uit de donkere dieptes van mijn ziel weet te houden, zijn er genoeg momenten geweest dat deze dieptes er wel waren. Dat ik in mijn eigen waanzin verbleef en tijdelijk niet meer wist wat ik kon doen, of kon laten om weer wat licht te voelen. 

“Tijdelijk in de put zitten helpt je weer verbinding te maken met nieuwe mogelijkheid in je leven.” Foto door Dmitry Schemelev

In de put zitten, er geen gat meer in zien. Voelen dat het leven een wending neemt waarin jij je kunt verliezen. Of dat je niet meer weet wie je bent, waar je voor staat of dat je jezelf afvraagt wat je hier op aarde eigenlijk wilt doen. Het zijn dit soort existentiële openingen in je leven die je de mogelijkheid geven om ergens doorheen te kruipen en net als een rups uit haar cocon te kruipen. Waarom? Omdat we ons altijd ruimer, vrijer, lichter gaan voelen als we eenmaal door de donkere gangen van ons innerlijk durven te bewegen, op weg naar een uitgang. 

Hoe vaak ik me niet heb ‘opgesloten’ op mijn kamer om weer verbinding te kunnen krijgen met dat wat voor mij zo wezenlijk was. Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen. Want dankzij mijn aangeboren gevoeligheid en enthousiasme kon ik deze verbinding in contact met de buitenwereld makkelijk verliezen. En als dat gebeurde, voelde ik me na een tijdje zo ‘verloren’. Wat weer als gevolg had dat er een spervuur van vragen en innerlijk conflict op me af kwam. 

“Hoe vaak ik niet (uit wanhoop) de natuur invluchtte om weer het diepe respect te kunnen voelen, voor mijn eigen leven en voor al het leven om mij heen.” Foto door Dustin Scarpitti

Het is altijd goed om naar jezelf te blijven luisteren, je angsten, irritaties, je hoop en wanhoop serieus te nemen. Door respect te houden voor wie je bent en wat jou beweegt, kun je uiteindelijk afscheid nemen van je eigen waanzin. En kun je beginnen met werkelijk voor jezelf te zorgen. Ik bleef, ook als ik in een put terecht gekomen was, oprecht luisteren wat mijn geest aan hersenspinsels voorschotelde. Dat was niet altijd makkelijk, want juist in een put hoor je jezelf de vreselijkste dingen denken en voelen. Toch was het essentieel dat ik respect bleef houden voor mijn innerlijke verlangens om zin te geven aan mijn eigen bestaan en dat van anderen. Want wat ik ervoer ‘in de put’ was de wanhoop, het verdriet en onvermogen over deze zielsverlangens. In de put ervoer ik de pijn en het gemis van m’n ziel die iets probeerde te realiseren (wat nog niet lukte).

Door open te staan voor je eigen zielenpijn krijg je weer toegang tot een stroom energie die je wereld kan veranderen! En die heb je nodig als je uit de put wil komen. Je hebt je eigen oerenergie nodig als je stappen wilt zetten om uit een voor jou beperkende situatie te komen. Het is zeker niet de bedoeling dat je alleen maar in je eigen cocon blijft zitten. In de cocon, of de put kun je contact leggen met je ZIN, dat wat je het liefst als onderstroom in je dagelijkse leven hebt. En het fijne is natuurlijk als je dan op een gegeven moment weer uit je cocon komt en je zin gaat leven! Of zoals een vlinder door je eigen leven gaat fladderen. 

“Ben je klaar om uit je cocon te kruipen en de wereld tegemoet te treden vol zin?” Foto door Ray Hennessy.

Ben jij toe aan het werkelijk contact maken van wat er in jou leeft en wil je daarmee ook meer in de wereld zijn? Verlang jij ook om een leven te leven waarin plek is voor plezier en betekenis? Waarin je VOL ZIN kunt ZIJN?! 

Denk er dan eens serieus over na om mee te doen met ofwel de halfjaartraining of met een persoonlijk traject. Ik heb na zeven jaar voltijds ZIJN VOL ZIN een flinke bagage om jou op weg te helpen naar meer ZIN in je LEVEN.

Meer info over ZIJN VOL ZIN en onze ZINVOLLE en LIEFDEVOLLE ZELFZORG ? Die vind je hier!!!

Bij ZIJN VOL ZIN vindt je in **meditatie cursussen **natuurretraites **zelfzorg ontwikkeltrajecten praktische antwoorden op vragen als Hoe kom ik uit de put
Hoe kan ik ontspannen
Hoe vind in innerlijke rust
Hoe volg ik mijn innerlijke kompas
Hoe vind ik zin in mijn leven
Hoe geef ik meer zin aan mijn leven
Hoe kan ik kwetsbaar zijn
Hoe kom ik weer tot mezelf
Hoe kan ik mezelf motiveren?
Hoe blijf ik meer in contact met mezelf?
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan?
Hoe kan ik mezelf accepteren
Hoe kan ik liefdevol met mezelf omgaan
Hoe vind ik meer rust en ruimte
Hoe ben ik minder gestresst
Hoe kan ik tevreden zijn met mezelf
Hoe kan ik tot rust komen
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn gevoel
Hoe kan ik beter luisteren naar mijn lichaam
Hoe kom ik uit mijn hoofd
Hoe vind ik meer innerlijke rust
Hoe blijf ik meer in contact met mijzelf
Hoe laat ik me minder afleiden
Hoe houd ik focus
Hoe kan ik beter luisteren naar mezelf?
Hoe kan ik iets bijdragen aan de wereld?
Hoe waardeer ik mezelf?
Hoe kan ik positief denken?
Kan kwetsbaarheid een kracht zijn?
Hoe weet ik wat ik wil?
Hoe kan ik mijn emoties transformeren?
Ik wil beter weten wat ik wil
Hoe helpt niksen me
Hoe kan ik het leven vieren
Hoe kan ik meer gronden

Hoe vind ik meer rust en ruimte

Hoe vind ik meer rust en ruimte

Ervaar meer (innerlijke) ruimte

 

Wil jij ook meer innerlijke ruimte ervaren? Dit is allesbehalve wazig, vaag of zweverig. De uiterlijke ruimte wordt steeds drukker bevolkt, we leggen een groter beslag op de aarde. Als we onze aandacht naar binnen richten, kunnen we ook in drukke, volle, spannende tijden de benodigde innerlijke ruimte ervaren.  

Het naar binnen-uitreiken naar wie daar is, naar wie ‘ik’ ben, is een fijne weg om te bewandelen, niet perse makkelijk, maar zeker waardevol. Je vindt er antwoorden op vragen die leven in jou. Je vindt er de rust die je overeind houdt in drukke tijden. Je voelt er ruimte om van jezelf en anderen te kunnen houden. Je krijgt er focus door omdat je jezelf telkens verbindt aan ‘leegte’. Je kunt vastgeroeste beelden over jezelf en anderen loslaten, want je ervaart dat er zoveel meer is. Je begrijpt beter wie je bent, wat bij je past en wat de stappen zijn die je kunt zetten om goed voor jezelf te zorgen. 

Hoe het werkt? Het bewust-zijn is eindeloos. Net zoals het heelal eindeloos is. Er is in bewust-zijn geen grens aan de ervaring van tijd. Er is alleen hier en nu, in een continu moment van ontwaken. Er is in bewust-zijn geen grens aan de ervaring van ruimte. Er is alleen een continu invoelend en uitreikend gewaar-zijn. Dit ga je stapje voor stapje ervaren als je stopt met je-dingetjes-doen en naar binnen toe uitreikt. Ik herhaal het nog eens, het is niet perse makkelijk, maar het effect is groot. Reacties genoeg van mensen die na een uur mediteren een prima nachtrust hebben, of ineens wisten hoe ze dat probleem moesten aanpakken, of toch hun hand over hun hart streken en de ruzie bijlegden.  

Het gaan “doen” van een bepaalde vorm van meditatie of mindfulness is voor veel mensen ZINvol. De voordelen zijn wetenschappelijk onderlegd; hartslag en bloeddruk verlagen, meer emotionele stabiliteit, positiever zelfbeeld en gedachtengang. Bovendien krijg je meer contact met je lichaam en je gevoel. Je kunt je beter focussen op wat goed voor je is. Meditatie biedt een goede manier om te gronden, te ontspannen, te luisteren naar wat er gaande is, bewust te zijn van wie je bent en misschien wel het allerbelangrijkste om vrede te sluiten met jezelf en de wereld om je heen. 

Ik ben sinds m’n vroege twintiger jaren verbonden geraakt aan meditatie en kan je op liefdevolle en heldere manier in contact brengen met je diepere zelf.  Dit is de weg die ik je aanreik. Onder heldere en liefdevolle begeleiding kom je tijdens de meditaties tot rust en ontvang je (van jezelf) ZINzichten waarop je kunt bouwen en waarmee je thuis verder kunt. Stapje voor stapje!

 

* Gronden in wat belangrijk voor je is

 

* Zuiveren van je reacties in gedachten en gevoel.

 

* Ontspannen in je lichaam en niets-doen (wu-wei)

* Ruimte innemen en ademen
 
* Illusies over je-zelf bevrijden

 

* Liefdevol verbinden

 

* Zinvol samen-zijn.  

Wil je ook weten of en hoe meditatie past in jouw leven? Probeer het uit. In deze tijd van veel afleiding door media, werkdruk, prestatie-gerichtheid, gezin en werk combineren, is het makkelijk om vol te lopen en je ZIN kwijt te raken. Gevolg is dat je geen energie meer hebt voor wat er werkelijk toe doet, dat je prikkelbaar wordt, worstelt met negatieve gedachten en je het gevoel krijgt jezelf kwijt te zijn. Het lijkt alsof het niet meer gaat zoals het hoort, zoals je weet dat het kan. 
In plaats van doorgaan is het verstandig om te ‘stoppen’ en te gaan zitten met jezelf.

Je kunt bij mij terecht voor 3 keer in de week live samen mediteren in Wageningen, een online community waar meditaties te beluisteren zijn voor thuis, of een 7 weekse cursus; ZIN BIJ JEZELF

 

Hoe je doen en zijn samenbrengt tot één geheel

Hoe je doen en zijn samenbrengt tot één geheel

De wereld heeft jou nodig. Jouw kwaliteiten zijn precies waar onze wereld op zit te wachten. Laat je schroom varen. Zet je twijfel opzij en kom in actie. Hoewel deze tijd van winter, een tijd is van berusting en bezinning, is het ook bij uitstek de tijd van verbinden en je verbonden voelen. Het gevoel van liefdevolle verbinding, is wat ZIN in het LICHT, de wereld in wil brengen. Zondag 23 dec 17:30 branden er wat mij betreft honderden kaarsjes en doen net zoveel mensen een wens stipt 18.00. Ik voel me blij als ik denk aan alle mensen die ik hoop bij elkaar te brengen.

Hoe kwam dat zo?

Een simpel beeld van kaarsjes en mensen in een cirkel op de markt. Dat was het beeld dat ik kreeg tijdens een meditatie, toen ik me begin dit jaar liet opsluiten in een hok van 2 bij 1 meter om geld in te zamelen om kinderprostitutie te bestrijden. Het beeld ontroerde me en inspireerde me. Mensen van alle geloofsovertuigingen, leeftijden, achtergronden stonden gezusterlijk en gebroederlijk naast en elkaar. Het enige wat ik kon doen, was het te gaan ‘doen’. Ik weet dat veel mensen in deze tijd van doen-doen-doen vooral verlangen naar ‘zijn’. Misschien omdat ze zichzelf missen, of zichzelf nog weinig herkennen in wàt ze doen, of vooral doen wat anderen van hen verwachten. Ja, dan kan het verlangen naar ‘zijn’ inderdaad groot worden.

Maar ik ben altijd blijven doen. Want in het bezig zijn ontstond steeds meer het ‘hoe’ van mijn kwaliteit de wereld in brengen. In het ‘doen’ sijpelt steeds meer het ‘zijn’, en andersom, totdat ‘doen’ en ‘zijn’ 1 geheel zijn geworden en gesmeed zijn tot het woord wat ik zo liefheb: ZIN!

Belangrijk in het proces van ‘doen’ blijken telkens weer: afstemmen op mijn innerlijke stem, trouw blijven aan het gevoel in mijn hart, gewoon ergens beginnen, mijn verlangen èn mijn onzekerheid uitspreken, volop genieten van wat er ontstaat en open staan voor de reacties, mijzelf verbinden met de omgeving. Wat ik nog wat meer zou kunnen doen is het resultaat laten bezinken; ik zie het als de keerzijde van zoveel levenslust en enthousiasme;-)

Ik ben zo benieuwd… Hoe breng jij jouw kwaliteiten de wereld in? Ik doe het oa via ZIN in het LICHT. Namens mij, een dikke dankje-wel als je van plan bent 23 dec 17.30-18.00 aanwezig (in persoon of met aandacht) te zijn, jouw licht te ontsteken en samen met anderen een wens te doen; er is altijd wel iemand die jouw liefdevolle aandacht goed kan gebruiken!