Waarom mediteren we? Om in contact te staan met onze oorspronkelijke liefde. De liefde die gewoon gul is, uitreikt naar een ander zonder iets terug te verwachten. Deze liefde stroomt omdat het leven nu eenmaal beweeglijk en veranderlijk is. Wij kunnen daar in meegaan. Door haar leren we onze grootsheid kennen. En herinneren we ons dat we hier in wezen niet alleen voor onszelf zijn, maar ook om te genieten van elkaars gezelschap. Het is fijn als deze liefde beantwoord wordt, maar het hoeft niet, want deze liefde beantwoord steeds zichzelf en laat jouw naam doorklinken in haar antwoord.
Daarom mediteer ik. Iedere keer weer. Soms gaat het vanzelf omdat het verlangen groot is, of een gevoel aan gemis voelbaar. Soms moet ik er iets voor doen. Mezelf een plekje gunnen en geven waarin ik tot rust kan komen. Me even terug trekken uit het gezinsgewoel zodat ik helder houd wat ik aan het doen ben. De boel de boel laten, zonder mij loopt het ook in het honderd????
En dan voel ik mijn hart, ruist er bloed door mijn aderen, snuif ik geuren op, zie ik de ruimte om me heen en is dat voldoende voor weer een nieuwe dag (met liefde).