Kun je de zin van je leven in één zin vangen?

Kun je de zin van je leven in één zin vangen?

Karlijn (49) loopt vast in haar werk. Ze combineert veel te regelmatig activiteiten van het werk met haar privé-leven, zelfs in het weekend. Ze heeft zo’n ingebouwde drive om haar werk goed te doen, dat het eigenlijk nooit af is, of goed genoeg. Het liefst zou ze dag en nacht dienstverlenend bezig zijn en de hele wereld redden. Ze vertelt zichzelf dat ze reëel moet zijn, maar ja, dat verlangen zit er wel. Ze heeft een modus gevonden om haar diep verankerde wens om goed te zijn voor de wereld, kwijt te kunnen in haar werk. In haar werk heeft ze haar draai gevonden, ze wordt gerespecteerd, verzet bergen met werk en kan er [als ik haar ernaar vraag] beamen dat ze zinvol bezig is. Omdat ze toch wel veel van zichzelf eist, komt ze emotioneel in de knel.

Ze vraagt zichzelf af “Wil ik teveel?” “Stel ik niet de juiste grenzen?” “Waardeer ik mezelf wel genoeg?” Heel accurate vragen. Wat echter nog dieper ligt is de vraag: weet ik eigenlijk wel wat ik hier komt doen? Na de grootste emotionele disbalansen en onzekerheden aangepakt te hebben, komen we na 6 sessies zelfzorg bij de Grote Vraag.

Wat is de ZIN van je leven? Waarom ben jij hier op aarde?

Karlijn tijdens de vind-je-zin-sessie: “Ik kijk er echt naar uit om die vraag beantwoord te krijgen, maar ik denk dat ik te sceptisch ben om het te geloven.” Ze haalt me de woorden uit de mond. Veel mensen zijn sceptisch als het gaat om de ZIN van hun eigen bestaan. Ze zien wel dat anderen zin toevoegen of een zin hebben, voor zichzelf geldt meer “Ik weet echt niet wat ik hier kom doen” of  “Ik doe maar wat.” “Al sla je me dood, daar kan ik toch geen antwoord op geven.”

In mijn coachingspraktijk blijkt echter dat er wel steeds antwoord te vinden is op die vraag.

Door met veel mensen erover te praten heb ik zelfs een tactiek gevonden die werkt, en die blokkades die je ZIN inperken aanpakt. Ja, het kan natuurlijk alleen als je er zin in hebt om je ZIN te vinden. Hoe is dat voor jou? Kijk je ernaar uit om te weten wat de dieperliggende drive is onder je bestaan? Lijkt het je wel fijn om woorden te geven aan die belangrijke boodschap in je leven? Voel je er wat voor om met een eigen geschreven mantra richting en focus te geven aan je leven?

Ik vertel je graag over de vind-je-zin-sessie met Karlijn.

We lopen het bos is en ik laat haar zichzelf een eerste idee geven van wat ze hier komt doen op aarde. De eerste twijfels komen er uit, maar ook de eerste vurige pleidooien voor wat ze werkelijk belangrijk vindt. We lopen net zolang totdat er een beeld ontstaat. Ik ondersteun met verhelderen, omdenken, stimuleren om woorden te vinden voor de diepere verlangens die ieder mens in zich heeft.  Dan wordt het tijd om te proeven hoe het is om het beeld te gieten in een mal, een zin die alles wat ze verteld heeft in zich draagt. Bij Karlijn merk ik dat een aantal fases nodig zijn. We zoeken een bankje uit, en ze trekt een zelfreflectie-kaart wat er nu nodig is. Vertrouwen. In de roos voor haar sceptische geest.

Ik bevestig, “probeer het nu maar gewoon. We maken samen een zin en dan ga jij daar een minuut of wat mee zitten en je laat hem rollen over je tong, proeven hoe het klinkt en wat het met je doet.”

De eerste proef: Ik ben hier om mensen te ondersteunen om van waarde te zijn. “Te weinig samen en te saai”, conludeert ze.

De tweede proef: Ik ben hier om mensen te helpen zich van waarde te voelen. “Te veel bedacht vanuit mijn hoofd en er zit geen flow in.”

De derde proef: Ik ben hier om mensen tot bloei te laten komen”. “Ik mis nog wat inspiratie, maar hier word ik wel heel blij van.”

De vierde proef: Ik ben hier om mensen tot bloei te laten komen en te bouwen aan een duurzame en rechtvaardige samenleving. “Wat als ik het eens omdraai?”

De vijfde proef: Ik ben hier om te bouwen aan een duurzame en rechtvaardige wereld en laat mensen tot bloei komen. “Zijn het twee aparte zaken?”

De zesde proef: Ik ben hier om te bouwen aan een duurzame en rechtvaardige wereld zodat mensen tot bloei komen. “Ja dat is hem!”

Ze heeft iets wat past. Het klopt. Ze voelt het gewoon dat het klopt. Het sceptische maakt plaats voor een besef dat ze zichzelf wel degelijk kan terugvinden in deze woorden. We staan op en wandelen terug. Al teruglopend bespreken we hoe het werkt in de praktijk, hoe je je ZIN kan toepassen in je dagelijkse leven. En dan valt het allerlaatste kwartje en de zevende uiteindelijke ZIN vormt zich:

“Ik ben hier om te bouwen aan een duurzame en rechtvaardige wereld zodat ik en de mensen met wie ik leef en werk tot bloei komen.”

Iedere keer weer ben ik trots, blij, verbaasd, dankbaar en ontroerd dat mensen woorden vinden voor hun diepe zielsmissie. Het is zo’n geschenk waarmee je je leven verrijkt. En daarmee dat van anderen en de wereld als geheel. Het mooie is, iedere ZIN is goed. Zie deze andere voorbeelden uit vind-je-zin-sessies.

“Ik ben hier om mezelf te ontwikkelen.”

“Ik ben hier om anderen vertrouwen te schenken.”

“Ik ben hier om het wonder speels en liefdevol te beleven en vertalen.”

“Ik ben hier om te stralen en anderen te inspireren.”

“Ik ben hier om mijn hart en dat van anderen te helen.”

Wil je meer weten of zelf ervaren? Boek gerust een proefsessie of ga mee wandelen!

Pijn acceptatie tijdens de ZIN challenge

Dag 9 is ronduit heerlijk. Bijzondere en onverwachte ontmoetingen liggen iedere dag in verschiet. Deze keer met twee dieren. Wat een goede keuze om 30 dagen in het bos te verblijven en te doen waar mijn ZIN me heenvoert. Boompje hier, stroompje daar. Even kijken naar een ontluikend blad, ruikend aan onverwachte bloesemregen. En dan het meertje waar ik iedere dag ga zitten en steeds langer stilval.

Allerlei mensen passeren langs de oever, maar mijn ogen blijven gesloten. Van binnen zie ik de honden die ze met zich meevoeren. Bij één stel gaan mijn ogen toch open. Een kleine wat angstige hond en een grotere op een wolf lijkende hond. De baas kijkt mij aan en blijft maar groeten, alsof hij steeds weer opnieuw kennis met me maakt. De grote hond wordt aangemoedigd het water in te springen, maar verder dan vrolijk pootje baden wordt het wat hem betreft niet. Dan neemt hij een spurt en rent met bokkensprongen recht op mij af. Vlak voor me blijft hij staan, ruikt aan m’n tas en kijkt me een paar tellen indringend aan. Z’n klaarheldere blauwe ogen kijken verwonderd en dwars door me heen. Hij laat iets van speelse wildheid bij me achter op mijn netvlies. Dan springt hij weer net zo abrupt op en vertrekt terug naar z’n baas.

Daarna besluit ik van Wond naar Wijsheid te doen. Een oefening die ik sinds een paar maanden toepas als ik pijn ervaar. Ik concentreer op de pijn die ik gisteren ervoer omdat ik mijn overleden zus miste, en laat deze sensatie toe in de rest van m’n lichaam. Als het moment daar is om een helper te vragen mij te assisteren in het transformatie proces, open ik m’n ogen en zie een lange snoek traag aan me voorbij zwemmen op een meter van me vandaan in het meertje.
Zijn linkeroog blijkt me aankijken alsof hij me wenkt. Ik passeer m’n eerste verbazing en ga verder met de oefening met hulp van de snoek. Onder water laat de vis me zien dat we nog steeds in alle tijden en in alle levensvormen aanwezig zijn. Dat het zinvol is om zo aan het water te zitten en ons op te laten nemen in die “oude stromen kennis” van hoe de dingen al eeuwen gaan. Hoe ‘wazig’ dit voor sommige mensen misschien klinkt, maar juist dat houdt ons met beide benen op de grond. Het verbindt ons met wijsheid die ons toebehoort, maar die niet ontvangen kan worden tijdens het-tussen-vier-muren-leven.

Na de oefening, delen we symbolen uit, van wederzijdse erkenning. Mijn symbool voor de pijn die ik ervoer aan de snoek: een sleutel, van m’n hart. Ik krijg van de snoek een televisiescherm, zodat ik blijf onthouden, dat alles wat aan mij verschijnt, mijn eigen projectie is. Het zet me opnieuw aan om te geloven in mijn eigen zender en de programma’s die ik erop uitzend, want die zijn over het algemeen vrolijk, informatief, avontuurlijk en uiteraard voor mijzelf zeer toegankelijk!

Ps. Als ik de volgende dag weer bij het meertje aankom, ligt de snoek roerloos te wachten bij de plek
waar ik dagelijks mediteer.