Dag 9 is ronduit heerlijk. Bijzondere en onverwachte ontmoetingen liggen iedere dag in verschiet. Deze keer met twee dieren. Wat een goede keuze om 30 dagen in het bos te verblijven en te doen waar mijn ZIN me heenvoert. Boompje hier, stroompje daar. Even kijken naar een ontluikend blad, ruikend aan onverwachte bloesemregen. En dan het meertje waar ik iedere dag ga zitten en steeds langer stilval.
Allerlei mensen passeren langs de oever, maar mijn ogen blijven gesloten. Van binnen zie ik de honden die ze met zich meevoeren. Bij één stel gaan mijn ogen toch open. Een kleine wat angstige hond en een grotere op een wolf lijkende hond. De baas kijkt mij aan en blijft maar groeten, alsof hij steeds weer opnieuw kennis met me maakt. De grote hond wordt aangemoedigd het water in te springen, maar verder dan vrolijk pootje baden wordt het wat hem betreft niet. Dan neemt hij een spurt en rent met bokkensprongen recht op mij af. Vlak voor me blijft hij staan, ruikt aan m’n tas en kijkt me een paar tellen indringend aan. Z’n klaarheldere blauwe ogen kijken verwonderd en dwars door me heen. Hij laat iets van speelse wildheid bij me achter op mijn netvlies. Dan springt hij weer net zo abrupt op en vertrekt terug naar z’n baas.
Daarna besluit ik van Wond naar Wijsheid te doen. Een oefening die ik sinds een paar maanden toepas als ik pijn ervaar. Ik concentreer op de pijn die ik gisteren ervoer omdat ik mijn overleden zus miste, en laat deze sensatie toe in de rest van m’n lichaam. Als het moment daar is om een helper te vragen mij te assisteren in het transformatie proces, open ik m’n ogen en zie een lange snoek traag aan me voorbij zwemmen op een meter van me vandaan in het meertje.
Zijn linkeroog blijkt me aankijken alsof hij me wenkt. Ik passeer m’n eerste verbazing en ga verder met de oefening met hulp van de snoek. Onder water laat de vis me zien dat we nog steeds in alle tijden en in alle levensvormen aanwezig zijn. Dat het zinvol is om zo aan het water te zitten en ons op te laten nemen in die “oude stromen kennis” van hoe de dingen al eeuwen gaan. Hoe ‘wazig’ dit voor sommige mensen misschien klinkt, maar juist dat houdt ons met beide benen op de grond. Het verbindt ons met wijsheid die ons toebehoort, maar die niet ontvangen kan worden tijdens het-tussen-vier-muren-leven.
Na de oefening, delen we symbolen uit, van wederzijdse erkenning. Mijn symbool voor de pijn die ik ervoer aan de snoek: een sleutel, van m’n hart. Ik krijg van de snoek een televisiescherm, zodat ik blijf onthouden, dat alles wat aan mij verschijnt, mijn eigen projectie is. Het zet me opnieuw aan om te geloven in mijn eigen zender en de programma’s die ik erop uitzend, want die zijn over het algemeen vrolijk, informatief, avontuurlijk en uiteraard voor mijzelf zeer toegankelijk!
Ps. Als ik de volgende dag weer bij het meertje aankom, ligt de snoek roerloos te wachten bij de plek
waar ik dagelijks mediteer.
Ik wens je een jaar vol verbinding, met jezelf, je diepere drijfveren en de mensen om je heen. Een jaar waarin je jezelf vrijelijk kunt uiten, in je gedachten en gevoelens. Een jaar waarin je je verlangens erkent en ze langs een liefdevolle lat legt opdat ze werkelijkheid kunnen worden in je daden. Een jaar waarin keuzes maken je plezier schenkt omdat ze je de kans geven om werkelijk ergens voor te gaan. Een jaar waarin je wonden omgezet worden in wijsheid.
Denk je nu ; dat kan nooit! Dan wens ik je ook nog een jaar zonder schuldgevoelens, schaamte en gevoelens van onvolkomenheid. Kortom ik wens je een jaar waarin jij jezelf bent, blijft en altijd zult zijn, want jij bent precies goed zoals je bent!
Heb jij goede zin in dit jaar? Laat jij je ZIN leidend zijn in de dingen die je doet. Je weet het toch, je hoeft niemand zin te geven, je hoeft het niemand naar de zin te maken, je mag volledig jouw ZIN volgen en uitvoeren. Want dat is toch waarvoor jij geboren bent? Je ZIN leidend laten zijn, heeft effect! Als een heuse richting aanwijzer houdt deze ZIN het overzicht in een toch wel druk en regelmatig onoverzichtelijk bestaan. Want wat kan er veel op een dag gebeuren en aan nieuws je wereld binnen’dringen’. Jouw ZIN wijst je erop wat je kan ‘doen’ in deze relatieve chaos die je bij tijd en wijle omringt. Een chaos die ook nog eens voelbaar is als emoties en verstorende gedachten over jezelf en anderen. Je ZIN helpt je te herijken in het antwoord op de vraag: “wat ga ik nu doen?” Nou dat begint bij heel heel simpel… waar heb je zin in? Denk je nu: Is het echt zo simpel? Dan zeg ik. Ja!
Wil jij dit jaar een verschil maken voor jezelf? Geef jezelf ZIN cadeau, als een abonnement op ZIN. Nee, niet dat tijdschrift. Maar jouw enige echte eigen ZIN. Vertel me… waar heb jij ZIN in? Ik vertel je waar ik ZIN in heb. Iets dat ik ook nooit voor mogelijk had gehouden…. mediteren.
Ja, heus, Ik heb inmiddels echt ZIN in mediteren. Omdat me steeds meer duidelijk wordt hoe waardevol het is om stilte en de krachtige verbinding die daarin ervaarbaar is toe te laten. Ik krijg de vetste adviezen, de krachtigste inzichten, de meest liefdevolle gevoelens dankzij meditatie.
Ik ga er dit jaar dan ook echt voor om de meditatie lessen meer op de kaart te zetten. En ik zou het super vinden als jij met me meedoet!
De wereld heeft jou nodig. Jouw kwaliteiten zijn precies waar onze wereld op zit te wachten. Laat je schroom varen. Zet je twijfel opzij en kom in actie. Hoewel deze tijd van winter, een tijd is van berusting en bezinning, is het ook bij uitstek de tijd van verbinden en je verbonden voelen. Het gevoel van liefdevolle verbinding, is wat ZIN in het LICHT, de wereld in wil brengen. Zondag 23 dec 17:30 branden er wat mij betreft honderden kaarsjes en doen net zoveel mensen een wens stipt 18.00. Ik voel me blij als ik denk aan alle mensen die ik hoop bij elkaar te brengen.
Hoe kwam dat zo?
Een simpel beeld van kaarsjes en mensen in een cirkel op de markt. Dat was het beeld dat ik kreeg tijdens een meditatie, toen ik me begin dit jaar liet opsluiten in een hok van 2 bij 1 meter om geld in te zamelen om kinderprostitutie te bestrijden. Het beeld ontroerde me en inspireerde me. Mensen van alle geloofsovertuigingen, leeftijden, achtergronden stonden gezusterlijk en gebroederlijk naast en elkaar. Het enige wat ik kon doen, was het te gaan ‘doen’. Ik weet dat veel mensen in deze tijd van doen-doen-doen vooral verlangen naar ‘zijn’. Misschien omdat ze zichzelf missen, of zichzelf nog weinig herkennen in wàt ze doen, of vooral doen wat anderen van hen verwachten. Ja, dan kan het verlangen naar ‘zijn’ inderdaad groot worden.
Maar ik ben altijd blijven doen. Want in het bezig zijn ontstond steeds meer het ‘hoe’ van mijn kwaliteit de wereld in brengen. In het ‘doen’ sijpelt steeds meer het ‘zijn’, en andersom, totdat ‘doen’ en ‘zijn’ 1 geheel zijn geworden en gesmeed zijn tot het woord wat ik zo liefheb: ZIN!
Belangrijk in het proces van ‘doen’ blijken telkens weer: afstemmen op mijn innerlijke stem, trouw blijven aan het gevoel in mijn hart, gewoon ergens beginnen, mijn verlangen èn mijn onzekerheid uitspreken, volop genieten van wat er ontstaat en open staan voor de reacties, mijzelf verbinden met de omgeving. Wat ik nog wat meer zou kunnen doen is het resultaat laten bezinken; ik zie het als de keerzijde van zoveel levenslust en enthousiasme;-)
Ik ben zo benieuwd… Hoe breng jij jouw kwaliteiten de wereld in? Ik doe het oa via ZIN in het LICHT. Namens mij, een dikke dankje-wel als je van plan bent 23 dec 17.30-18.00 aanwezig (in persoon of met aandacht) te zijn, jouw licht te ontsteken en samen met anderen een wens te doen; er is altijd wel iemand die jouw liefdevolle aandacht goed kan gebruiken!
Waarom mediteren we? Om in contact te staan met onze oorspronkelijke liefde. De liefde die gewoon gul is, uitreikt naar een ander zonder iets terug te verwachten. Deze liefde stroomt omdat het leven nu eenmaal beweeglijk en veranderlijk is. Wij kunnen daar in meegaan. Door haar leren we onze grootsheid kennen. En herinneren we ons dat we hier in wezen niet alleen voor onszelf zijn, maar ook om te genieten van elkaars gezelschap. Het is fijn als deze liefde beantwoord wordt, maar het hoeft niet, want deze liefde beantwoord steeds zichzelf en laat jouw naam doorklinken in haar antwoord.
Daarom mediteer ik. Iedere keer weer. Soms gaat het vanzelf omdat het verlangen groot is, of een gevoel aan gemis voelbaar. Soms moet ik er iets voor doen. Mezelf een plekje gunnen en geven waarin ik tot rust kan komen. Me even terug trekken uit het gezinsgewoel zodat ik helder houd wat ik aan het doen ben. De boel de boel laten, zonder mij loopt het ook in het honderd????
En dan voel ik mijn hart, ruist er bloed door mijn aderen, snuif ik geuren op, zie ik de ruimte om me heen en is dat voldoende voor weer een nieuwe dag (met liefde).
Laatst kwam een client bij me, die sinds een tijd geplaagd wordt door negatieve gedachten. Hij nam rust, lette op dat hij leuke dingen deed, maar het hielp naar eigen zeggen niet. Toen kwam hij voor hulp. Na wat doorvragen hier en daar bleek een flinke aap uit de mouw te komen. Hij had eigenlijk nooit ZIN. Hij deed van alles, was gezond actief, maar onder veel van deze activiteiten sluimerde een gevoel van geen-zin-hebben. En als hij daar gehoor aan zou geven kwam de angst op te verdwijnen in lethargie, in nog meer somberte.
Zie daar een dilemma waar volgens mij veel mensen in verblijven. We slingeren ons van nature tussen ZIN en GEEN ZIN hebben, maar hebben ons aangeleerd (of opgelegd gekregen) dat we zin maken en gaan gewoon door. Te vaak over onze grens dus. Dan nu een geheimpje (gerust door vertellen hoor).
Gehoor geven aan geen-zin kan je ook opladen. Natuurlijk als je alleen maar geen zin hebt, kan er misschien iets aan de hand zijn. Daarentegen erkennen dat je geen-zin hebt en dat ook niet hoeft te hebben, kan al een last van je schouders halen. En dan geef je daar toch eens gehoor aan? Lummelen, op de bank hangen, wachten, knorrig in een hoekje zitten, suf voor je uitstaren; het zijn allemaal ondergewaardeerde menselijke gewoonten. Die, wanneer je ze met regelmaat toelaat in je leven, je eens hartgrondig kunnen ontladen. Pas daarna kun je iets doen waar jij voor op aarde bent gekomen…iets kleins, iets waar jij van gaat gloeien, als een gloeilampje in de nacht, maar dat hoeft niet hoor, het leven is zo ook al blij met jou.
Iedere week zit ik VOL ZIN in jouw TEGENZIN in ZINTRE, mijn fantastische meditatiecentrumpje naast het Arboretum in Wageningen. Daar geef ik drie keer per week meditatieles, waar je fijn kunt leren omgaan met ZIN en ONZIN van je leven :-).
