Meditatie is geen taak op je lijstje, maar een manier van leven vanuit innerlijke rust, verbondenheid en betekenis – zelfs als het druk is. Een vriendin vergeleek mijn manier van werken tijdens het ZIJN VOL ZIN festival met een Chinese vrouw die jongleert met draaiende bordjes: steeds weer bijsturen, bewegen, en toch aanwezig blijven. Voor veel mensen is meditatie ook zo’n bordje – een extra taakje dat even rust geeft, maar de onderliggende onrust niet wegneemt. Wat ik probeer door te geven, is meditatie als onderstroom: geen pauze tussen de drukte, maar een manier van zijn die álles doordrenkt wat je doet.
Meditatie als onderstroom, geen taak op je lijstje
Vol-ledige aanwezigheid dankzij mediteren
Een vriendin zei vanmiddag iets dat me raakte.
“Als ik jou tijdens je ZIJN VOL ZIN festival bezig zie, dan lijkt het net alsof je een Chinese vrouw bent die jongleert met draaiende bordjes.”
Ze bedoelde:
Je lost hier een taak op.
Stuurt daar weer iets bij.
Dan duik je even je boskloostertent in om een meditatie te geven.
Komt weer naar buiten, gaat langs bij de horeca, kijkt of alles stroomt.
En al die taken – zoveel tegelijkertijd – vouw je op een of andere manier naadloos in elkaar.
Zonder gehaast.
Met een helder soort aanwezigheid. Alsof ik handel vanuit een diepere onderstroom.
Dat raakte me.
Want dat is precies wat ik wil doorgeven met mijn meditaties.
Voor veel mensen is mediteren ook zo’n bordje geworden.
Nog een taak erbij. Even op het kussen, zodat je daarna weer door kunt.
Maar de onrust blijft. De drang naar controle blijft.
Wat ik wil doorgeven, is iets anders.
Meditatie is niet als één van de vele bordjes,
maar als de vrouw die de bordjes draagt.
Die beweegt met aandacht.
Vanuit verbinding.
Vanuit een diepere levensstroom, ook als het druk is.
Mediteren is niet iets wat je ernaast doet. Het is een manier van kijken, van voelen, van expressie ook.
Als je mediteert laat je jezelf doordrenkt raken van de essentie van het leven.
Zodat wanneer de bordjes weer een zwengel nodig hebben – het zorgen, organiseren, handelen – deze beweging uit een andere laag voortkomt.
Een laag van vol-ledige aanwezigheid.
Meditatie als de zinvolle onderstroom van je leven.
Geen pauzeknop. Maar een manier van zijn. En als het aan mij ligt.
Vol. Zin.
Zin in datgene wat je doet.
Zin om dat zelf te ervaren? Iedere week zit ik met een fijn groepje mensen (live en online).
MAANDAG 20.00
WOENSDAG 19.30
Dan nodig ik je van harte uit om eens mee te doen
Aandacht
(zelf)Bewustzijn
Loskomen van controle
Ruimte voor de adem
De kracht van in contact staan met je onderstroom
Praktische tips voor jouw meditatie
1. Begin je dag niet met meditatie, maar in meditatie
Voordat je je telefoon pakt of in de actiemodus schiet: adem een paar keer bewust. Voel je voeten op de grond. Luister naar de stilte in je omgeving. Sta jezelf toe om niet meteen iets te moeten. Zo ontstaat je dag vanuit rust in plaats van drukte.
2. Kies één dagelijkse handeling als mini-meditatie
Bijvoorbeeld tandenpoetsen, afwassen of wandelen naar de trein. Doe het met volledige aandacht. Voel je lichaam, volg je adem, merk op hoe je beweegt. Zo breng je meditatie letterlijk mee je dag in – bordje voor bordje, maar met aandacht.
3. Stel jezelf één keer per dag de vraag: “Ben ik aanwezig?”
Even inchecken. Niet als controlevraag, maar als uitnodiging. Waar ben je met je aandacht? Hoe voelt je lichaam? Wat gebeurt er vanbinnen? Deze korte pauze herinnert je aan die onderstroom van zijn, midden in de stroom van doen.
4. Laat mildheid belangrijker zijn dan perfectie
Mediteren hoeft niet “goed” te gaan. Je hoeft niet stil te zijn vanbinnen of alles onder controle te hebben. Laat het rommelig zijn. Adem daar maar in. Juist in dat toestaan van wat er is, wordt meditatie levend – écht, warm, menselijk.
Omarm je-zelf, leef je zin!
Vol-Zin-Zijn
Wanneer je jezelf omarmt – ook in je onrust, je vragen, je verlangen – komt er ruimte om te leven vanuit wat voor jóu zinvol is. Je hoeft niet eerst beter, rustiger of wijzer te worden.
Omarm je-zelf. Leef je zin.
Dáár begint het.
Het lijkt zo klein, maar het is groots werk.
Jezelf echt omarmen – met je verlangens, je twijfel, je tempo –
Het is een daad van mildheid én moed.
En het is daar, precies daar,
waar je levenszin begint te stromen.