Een meditatie oefening om verbinding te maken met jezelf.
Laatst kwam er een mevrouw bij me voor een prive sessie meditatie. Ze is bijna 80, heeft vroeger gemediteerd maar krijgt de draad maar niet meer opgepakt sinds de dood van haar partner. En dus zocht ze hulp. Ondanks haar ervaring met stilzitten en haar geest onderzoeken bleek al snel dat ze in haar basis zich niet goed genoeg voelt. Nergens voor. Dat uit zich in negatieve gedachten over zichzelf maar ook over anderen. Zo sterk dat ze zich is gaan afzonderen en het contact met mensen vermijdt uit angst dat ze hen kwetst. We hebben vorige keer samen een meditatie gedaan waarin ze zichzelf denkbeeldig tegenover zich plaatste en vroeg wat ze nodig had. Die behoefte mocht ze helemaal vervullen. Dat lukte en luchtte zichtbaar op.
Dit is de kracht van meditatie en het gaan werken met verbeelding en geest. Alles is mogelijk!
De keer erna kwam ze en liet ik haar liggen en de moeheid toelaten van een geest die zichzelf telkens naar beneden haalt, uit angst. Ik begeleidde haar naar de stille plek in haar lichaam, daar waar iedereen thuis is in zichzelf.
Het lukte haar om zich over te geven en ik zag haar wegzakken in een diepe, wijdse rust. Toen ik haar naderhand vroeg hoe het was geweest zei ze: “ik begin te begrijpen dat het echt zo is dat iedereen geboren is zoals hij of zij is. En dat dat goed is. Dat het de bedoeling is dat ik ben zoals ik ben en dat ik niet verkeerd ben. Ik hoef niets anders van mezelf te maken dan ik ben.” De rust en vrede die uit haar ogen schenen was zo ontroerend mooi. Alsof al die jaren ervoor samenkwamen in dat moment en ze eindelijk mocht ervaren wat haar geest al die tijd al had geweten: